Het meisje met het rode haar
Verhaal over drie vrouwen en vrouwenmisbruik.
Donkere verhalen uit het donkere Schotland. Vrouwen die onderdrukt en misbruikt worden. Het is nogal wat voor een roman, waar slechts weinig zonnestralen de pagina’s hebben gevonden. Viviane, de laatste telg van de drie, die met de rouw om de dood van haar vader worstelt en niets om handen heeft, vormt het enige lichtpuntje in de roman: zij weet wel hoe ze op moet staan tegen mannen, ook al laat haar labiliteit soms te wensen over.
Schotland, het land van de whisky. Dat is niet wat de dames altijd drinken, terwijl ze heel wat glazen achterover slaan. Gin en sherry, de meer lady-achtige drankjes, vloeien net zo rijkelijk. De hoofdpersonen hebben de drank nodig, behalve dan Sarah, de heks die achtervolgd wordt. Begin achttiende eeuw bestonden er nog heksenjachten: zo kon je je op een makkelijke manier van vreemde of hinderlijke vrouwen ontdoen.
Ruth is geen heks, maar ook zij is nog een beetje in de rouw, om haar geliefde broer, die in de Tweede Wereldoorlog is gesneuveld. Ze trouwt met Peter, weduwnaar met twee zoontjes en verhuist met hem en zijn kinderen naar een landhuis in Schotland. Dichtbij Bass Rock, een grote steenpartij uitkijkend over de regio, die eeuwenlang al heel wat ellende voorbij heeft zien komen. Het is dezelfde streek als van waar Sarah moest vluchten. Ruth vereenzaamt in het grote huis. De ruige kust bij het huis is haar enige afleiding. En huishoudster Betty, die op een dag met een nichtje komt aanzetten. Of die ook in het huis mag wonen. Vanaf de dag dat Ruth haar man stiekem volgt, zal haar geluk op zijn en komt ze tegenover Peter te staan, die ze niet meer terug herkent.
Decennia later wordt Viviane gevraagd op het grote familiehuis in Schotland te passen, wanneer dit te koop staat. Ze ontmoet Maggie. Maggie leidt een zwervend bestaan, weet wat ze wil, rookt en drinkt veel en is handig met kruiden. Ze zoekt onderdak, die Viviane haar in het grote huis biedt. Het lijkt een spookhuis, er waart een geest rond, die ook Ruth had opgemerkt. Viviane’s zus laat haar man zitten en komt met Viviane mee naar Schotland, omdat haar man het niet zomaar pikt dat ze weggaat. Wanneer er tenslotte een begrafenis in het grote huis wordt georganiseerd, is er een kleine familiereünie, waarbij de lezer eindelijk zekerheid krijgt over de familiebanden.
Drie verhalen over vrouwen. Soms wordt er een vrouw vermoord, of een lijk gevonden. Anoniem. Dat geeft spanning in het verhaal, maar werkt ook verwarrend. Wyld wil met deze roman een statement maken tegen misbruik van vrouwen. Haar hoofdpersonen komen in situaties die kunnen uitlopen in moord. Of lopen uit in moord. De lezer blijft puzzelen tot het einde en blijft uiteindelijk met anonieme doden zitten. Dat deed Roberto Bolano beter in zijn epische roman 2666, waarin paginalange opsommingen van moorden op vrouwen in voorkomen. Hij ageert tegen het geweld in Mexico, waarbij veel onschuldige vrouwen een akelige dood vinden.
Wyld’s vorige roman Overal vogelzang steekt een stuk krachtiger in elkaar. Niet alleen treffen we er een sterkere hoofdpersoon, het verhaal zit ook beter in elkaar. Wij zijn de wolven is als boek tegen misbruik van vrouwen een stuk minder overtuigend. Maar nog wel onderhoudend genoeg voor heel wat uurtjes leesplezier.
Evie Wyld – Wij zijn de wolven (The Bass Rock, vert. Astrid Huisman en Roos van de Wardt), De Bezige Bij 2021
Leeslinks
Van dezelfde schrijfster:
Overal vogelzang
Tegen geweld in Mexico:
Roberto Bolano – 2666
Roman rond de moord op een heks (en tegen geweld):
Fernanda Melchor – Orkaanseizoen
Over vrouwen in de Trojaanse oorlog:
Pat Barker – De stilte van de vrouwen