Hoe fataal kan het leven zijn?
Engels/Australische roman over het vreselijke geheim van een schapenhoedster.
We beginnen het verhaal met hoofdpersoon Jake, die een schaap kwijt is, dat door iets of iemand is gedood. Hiermee wordt de toon meteen gezet: angst giert door de natuur en de dood is nooit ver weg. Jake woont sinds kort op een klein Engels eiland, waar ze schapen houdt. Je zou denken dat het een idyllische setting is, maar laat dat maar aan Jake over: een flinke moker in het keukenkastje en een baksteen op de vensterbank geven aan dat Jake er niet op haar gemak is. Zeker niet wanneer ze dode schapen vindt. Waarom kiest een vrouw ervoor om alleen wonend schapen te houden op een dun bevolkt, klein eilandje? Het is een zware rugzak vol verleden die Jake met zich meezeult en het wordt langzaam duidelijk dat Jake niet een van die natuurgelukzoekers is, maar andere redenen heeft om de eenzaamheid van een klein eiland op te zoeken.
Ze is dan ook geen persoon die je meteen in je hart sluit: ze is angstig, maar staat haar mannetje. Ze is hard voor haar omgeving én voor zichzelf. Ze is zo wantrouwig dat wanneer er een vreemdeling in haar leven verschijnt, ze die in eerste instantie meteen wil lozen. Later verbaast ze zichzelf, wanneer ze merkt dat een man aan haar zijde haar leven geen kwaad kan doen. Het harde schild dat ze om zichzelf heeft gebouwd begint af te brokkelen en mede dankzij de ontdekking van haar verleden, zien we de menselijke kanten van Jake verschijnen.
Jake’s verleden ligt in het grote, wilde schapenland van Australië, waar ze de kunst van het schapen scheren perfectioneerde. Tussen ruige cowboys die je maar beter niet ’s avonds in beschonken toestand tegen kon komen. Jakes omgeving wordt er niet beter op wanneer we nog dieper in de tijd duiken. Een man, Otto genaamd, leert haar om te gaan met schapen. Zijn hond is al even erg als hijzelf en je begint je af te vragen hoe Jake daar terecht is gekomen. Wel, het kan nog een graadje erger, voordat we achter de verschrikkelijke gebeurtenis komen die Jakes leven heeft getekend.
Het boek kan eigenlijk in twee richtingen worden gelezen. De oneven hoofdstukken gaan over Jake in het heden, in de even hoofdstukken dalen we stap voor stap in het verleden van Jake, tot haar vijftiende jaar. Maar het is natuurlijk niet de bedoeling deze hoofdstukken achterstevoren te lezen. Een van de goeie aspecten van dit verhaal is juist die langzame afdaling naar haar jeugd: het maakt het boek bijna tot een pageturner, want angst en ongemak blijven de pagina’s regeren en de vraagtekens stapelen zich op. Dat je de bladzijden niet al te snel wilt omslaan, ligt aan Wyld’s krachtige en originele beeldtaal die het verhaal sieren: een zeer levendige natuur met zijn dieren, geluiden en geuren, die regelmatig net zo angstaanjagend uitpakken als het verhaal. Dat maakt dat deze duistere roman meer dan een genoegen is om te lezen, voor zover je dit soort verhalen met genoegen kunt lezen. Wyld’s prachtige schrijftaal pakt je bij de lurven en laat je niet meer los, voordat je het trieste einde hebt gelezen, wat eigenlijk het begin van het verhaal is. Dit is schrijven, dit is lezen, dit is genieten en huiveren.
Evie Wyld – Overal vogelzang (All the birds, Singing, vert. Roos van de Wardt), De Geus 2016
Leestips
Van dezelfde schrijfster:
Wij zijn de wolven
Fatale seconden:
Rachel Joyce – De dag dat de tijd stilstond
John McGregor – Als niemand over belangrijke dingen praat
Peter Terrin – Monte Carlo
Nog meer vogelzang:
Sara Baume – Stommelen stampen slaan
Een teruggetrokken leven:
John Boyne – Water
Sara Baume – Weken maanden jaren
Over een veeboerderij en geheimen:
Thomas Savage – Het geweld van de hond
Bosbrand en vogels:
Jocelyn Saucier – Het regende vogels