Over een klein ettertje
Noorse roman over een onaardig jongetje met een groot geheim.
Adrian is 12 jaar als zijn vader doodgaat. Dan blijft hij achter met zijn moeder en de zuster van zijn vader, zijn tante, die hij ook wel het ‘benenpakhuis’ noemt. Of hij er nu iets aan kan doen of niet, Adrian is een ster in het rotopmerkingen maken of rotstreken uithalen. Hij kent geen schaamte, zegt zijn moeder, en zo komt Adrian onophoudelijk in de problemen.
Een veel te klein jongetje en een jongetje dat al kaal wordt zijn de twee hoofdpersonen uit de al eerder vertaalde romans van de Noorse schrijver Lars Saabye Christensen, respectievelijk De halfbroer en Herman. In Maskerade draait het verhaal wederom om een jongetje dat niet helemaal normaal is. Deze keer is het niet duidelijk wat hij heeft, maar het staat wel vast dat ondanks dat hij het boek begint met te zeggen dat hij een prettige jeugd heeft gehad, het de lezer al snel duidelijk wordt dat zijn vader en moeder geen al te gelukkig huwelijk hadden en dat de tante geen goede invloed op het jongetje Adrian had.
Op zijn 12de is Adrian overgeleverd aan de twee vrouwen, waarvan zijn moeder zich min of meer terugtrekt uit het leven en zo komt de jonge Adrian tegenover zijn gehate tante te staan. Het gaat niet alleen over de onaardigheid van Adrian tegenover deze tante die ooit een geweldig leven in Parijs had. Er zijn ook verhalen uit het verleden, die de kleine Adrian niet in een goed daglicht stellen.
Adrian zelf zit er wel een beetje mee, met zijn rotkarakter. Hij weet dat hij anders is dan de andere kinderen, maar veel kan hij er niet aan doen. Voor de lezer blijft het ook lange tijd onduidelijk of ze nu sympathie met deze jongen moeten hebben of dat ze juist door al zijn onhebbelijkheden hem moeten haten.
Zoals het in een goed boek betaamt, komt er nog een verbazend staartje aan het einde van het verhaal zodat het hele verhaal klopt. Adrian is meer dan een klein ettertje.
Ook al ziet het patroon van deze in Nederlands vertaalde boeken van Lars Saabye Christensen er hetzelfde uit, jongetje met afwijking uit een kapot gezin, toch is het elke keer weer een avontuur om de boeken te lezen. Lars Saabye Christensen heeft een zekere stijl die ontroert maar ook boeit. Hij maakt van elke familiegeschiedenis een nieuw verhaal dat nooit verveelt. Kleine details die altijd weer anders zijn, kleine jongetjes die telkens weer andere afwijkingen hebben. Rake gevoelsbeschrijvingen, rustige sfeertekeningen, duistere onderstromen.
Maskerade is een mooi boek dat boeit van het begin tot het eind. Alweer een Lars Sabaaye Christensen die je niet kunt laten liggen.
Lars Saabye Christensen – Maskerade (Maskeblomstfamilien, vert. Paula Stevens) De Geus, 2005
Leestips
Van dezelfde schrijver:
De halfbroer
Yesterday
Herman
Nare opmerkingen maken:
Pelle Sandstrak – Mr. Tourette en ik