De draak en de eenhoorn
Japanse roman over een jong meisje op zoek naar het leven.
Als Louis de punk-uitziende Ama ontmoet, is het maar de vraag of ze valt voor hem of voor zijn letterlijk gespleten tong. Louis wil ook haar tong gespleten hebben en wordt door Ama meegenomen naar de tatoeagewinkel van zijn vriend Shiba. Eerst moet er een piercing in haar tong gezet worden die langzaam groter moet worden gemaakt… Louis voelt zich aangetrokken tot Shiba en wil ook een tatoeage op haar rug. Daarvoor moet ze uren doorbrengen met Shiba, wat niet zonder gevolgen blijft. De jaloerse Ama wordt op afstand gehouden, maar Louis voelt nog steeds een leegte in haar leven. Pas wanneer er iets gebeurt, beseft Louis de leegheid om haar heen. Ze zal moeten leven…
Het verhaal heeft drie verschillende karakters met een uiteenlopend uiterlijk. Louis is een ‘barbie-meisje’ en haar vriendin vraagt zich af wat ze met de punk uitziende Ama moet. Ama ziet er met zijn rode hanenkam en tatoeage angstaanjagend uit. Hij is echter een lieve jongen die zorgzaam is voor Louis, hoewel hij ook een gewelddadige kant heeft, die naar boven komt als hij kwaad is. Shiba-san, de wat oudere jongen met de winkel waarin niet alleen tatoeages en body-piercings worden verkocht maar ook allerhande seksattributen, is een beetje een sm-mannetje die meer van het leven heeft gezien en uitgekookter is dan Louis en Ama.
Hoofdpersoon is Louis, een jong meisje dat op zoek is naar zichzelf en naar de zin van het leven. Wanneer ze de gespleten tong van Ama ziet, probeert ze uit haar hokje van ‘Barbie-meisje’ te komen om de wereld van tatoeages te ontdekken. Al snel blijkt dat ook daar niet veel meer te beleven is dan in haar oude wereldje. Ze verliest een beetje de zin in het leven, terwijl Ama er alles aan doet om haar wat vrolijker te krijgen en zelfs Shiba doet zijn best.
Louis maalt niet om geld, vraagt niet waar Ama werkt, informeert niet naar zijn familie, noch vindt ze het belangrijk om over haar eigen familie te spreken. Ze staat naast de maatschappij en heeft nauwelijks bezit. Wanneer ze haar tatoeage laat zetten van de draak en de eenhoorn wil ze niet dat deze mythische dieren ogen krijgen. Ze refereert naar een verhaal over een geschilderde draak die wegvliegt wanneer zijn ogen worden geschilderd en Louis beschouwt de dieren als haar eigendom, dus mogen ze niet weg. Pas wanneer er een ingrijpende gebeurtenis plaatsvindt beseft ze dat ze zelf iets van haar leven moet maken. Ze geeft de draak en de eenhoorn ogen en voelt zich zo bevrijd van een zekere lamlendigheid die opvliegt in de lucht.
De jonge Japanse schrijfster Hitomi Kanehara (1983) heeft hiermee een indrukwekkend portret geschilderd van generatiegenoten. Zelf belandde ze uit eigen keuze als jong meisje op straat waar ze de nodige kanten van het leven moet hebben gezien. Vele jonge schrijvers publiceren romans over zoekende generatiegenoten.
Terwijl in de westerse consumptiemaatschappij en in Rusland vooral de leegte gestalte krijgt in gebruik van drugs en drank weten Aziatische jonge schrijvers daar bovenuit te stijgen. De Chinese Yin Lichuan met haar roman Fucker (een totaal op het verkeerde been zettende titel) en Hitomi’s landgenoot Ryu Murakami met In de misosoep geven net zoals in Slangen & piercings een troosteloze sfeer zonder helden, maar wel met een goede afloop als de jongeren wat geleerd hebben.
Daarbij sluipt extreem geweld in de moderne maatschappij langzaam de Japanse en de Chinese literatuur binnen. In de misosoep en Slangen & piercings zijn hier voorbeelden van, maar ook in de Chinese roman De noedelmaker van Ma Jian blijft het straatgeweld niet uit.
Slangen & piercings is een mooi, soms schokkend, maar onderhoudend verhaal van een veel belovende jonge schrijfster over zoekende jongeren in de moderne harde maatschappij. Ze ontving voor dit boek de Akutagawa-prijs, de belangrijkste literaire prijs van Japan.
Hitomi Kanehara – Slangen & piercings (Hebi ni piasu, vert. Paul Wijsman), Prometheus, 2005
Leeslinks
Andere jonge Aziatische schrijvers over hun generatie:
Yin Lichuan – Fucker
Ryu Murakami – In de misosoep
Een Amerikaanse jonge schrijver:
J.T. LeRoy – Het hart is bovenal bedrieglijk
Jong talent uit Rusland:
Ilja Strogoff – Macho’s huilen niet
Sergei Bolmat – Klik
Jong talent uit Polen:
Dorota Maslowska – Sneeuwwit en Russisch rood
Van Nederlandse bodem:
Niels ’t Hooft – Sneeuwdorp
Uit Noorwegen:
Erlend, Loe – Super. Naïef
Het klassieke voorbeeld van een roman over een 0-generatie:
Bret Easton Ellis – Minder dan niks
Een sfeervolle roman over een tatoeagemaker:
Sarah Hall – De Michelangelo van Coney Island