The American way of life
Amerikaanse roman over de bewoners van een flatgebouw in New York.
Soms sta je wel eens stil voor een luxe appartementengebouw en je probeert te bedenken wie daar allemaal zouden kunnen wonen en wat voor leven die mensen hebben. Nicholas Rinaldi opent zo’n wooncomplex voor de lezer.
Tussen twee rivieren gaat over het appartementencomplex ‘Echo Terrace’ in New York waarvan we diverse bewoners leren kennen: allereerst is er de conciërge Farro Fescu die zijn werk uiterst nauwgezet doet. Hij weet alles van alle bewoners: hun smaken, bij welke restaurants ze gaan eten, bij wie ze hun kleren kopen, met wie ze bevriend zijn, welke geheime verhoudingen ze er op na houden, welke schoenmaat ze hebben, etc.
Farro Fescu komt uit Roemenië en heeft zo zijn voorkeuren voor de bewoners: hij haat Luther Rumfarm die op de beurs zienderogen rijker wordt. Ook Ira Klempp, een jonge kledingontwerper en Juanita Blaize, een popzangeresje, hoeven niet op zijn sympathie te rekenen. Karl Vogel vindt hij wat sympathieker. Ook al vloog de man in de Tweede Wereldoorlog als gevechtspiloot voor de Duitsers. Ook Nora Abernooth kan ermee door. Hoewel ze wel veel vreemde beesten in haar appartement houdt sinds haar man overleden is. En dan is er Theo Tattafruge, een uit Egypte afkomstige plastisch chirurg die gespecialiseerd is in transseksuele operaties. De Iraakse Muhta Saad woont in Echo Terrace met zijn vrouw en zijn zoon Abdul. Hij is rijk geworden in de specerijenhandel. Harrie Falcon heeft het penthouse op de bovenste verdieping. Hij is rijk geworden door diepvriesmaaltijden. Tenslotte is er nog Yesenia, een meisje uit de schoonmaakploeg die dagelijks in Echo Terrace werkt. Ze droomt veel weg, houdt van New York en woont op Jamaica Avenue in Queens waar de ondergrondse vlak langs haar slaapkamerraam suist.
Dit zijn de personen die Rinaldi in zijn boek uitlicht. Mensen die hoewel rijk ook vaak eenzaam zijn. Misschien zijn ze niet elkaars beste buren, maar toch ontstaan er diverse vriendschappen. Farro Fescu houdt alles nauwkeurig bij en probeert het gebouw op niveau te houden. Hij kent het gebouw van top tot teen, maar ook zijn bewoners. Hij is met het gebouw vergroeid en kan zelfs geen afscheid nemen van zijn lobby als iedereen uit zuid-Manhattan moet worden geëvacueerd.
Rinaldi’s vorige boek De jukebox-koningin van Malta was een prachtig liefdesverhaal met volop meeslepende scènes. Tussen twee rivieren is een wat bedachtzamer boek. Ook hier speelt de oorlog in het verleden van veel personen, ook hier krijgt een piloot een rol, maar de verhalen gaan meer over het actuele leven van een groep uiteenlopende personen wiens levens via hun appartement in Echo Terrace bij elkaar komen.
De persoonlijke verhalen zijn geen uitschieters, meer een soort weergave van de Amerikaanse geschiedenis. Ook de scènes zijn veel minder uitbundig dan die van De jukebox-koningin van Malta. Behalve het verhaal van Yesenia zijn het allemaal wat tamme cliché-verhalen.
Toch weet Nicholas Rinaldi een pakkend sfeerbeeld neer te zetten van een gebouw in het zuidelijk puntje van Manhattan dat in de schaduw staat van de beruchte Twin Towers. Het verkeer op de rivier, de altijd veranderende luchten en de twee torens waarmee elk personage wel wat te maken heeft. De levens van verschillende mensen die zo Amerikaans zijn.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat het boek eindigt met het drama waarvan iedereen wel beelden op televisie heeft gezien. Geen sensationeel einde, maar net zoals het gehele verhaal een bijna bedachtzaam einde, ondanks een van de grootste drama’s die de stad New York heeft meegemaakt.
Het boek over Echo Terrace is voor Amerika-liefhebbers. Sensatiezoekers zullen worden teleurgesteld. De ramp 9/11 wordt ingepast in de levens van de personages die er een nieuwe levensles in zien. En zo is Tussen twee rivieren een patch-work-boek over mensen die terug zien op liefdes in hun leven en nieuwe vriendschappen maken.
Nicholas Rinaldi – Tussen twee rivieren (Between Two Rivers, vert. Irving Pardoel) De Boekerij, 2005
Leestips
Van dezelfde schrijver:
De jukebox-koningin van Malta
Over ander appartementencomplexen:
Elif Shafak – Het luizenpaleis (Istanbul)
António Lobo Antunes – Als een brandend huis (Lissabon)
Ascanio Celestine – Het barbiehuis (Rome)
Manil Suri – Het trappenhuis (Bombay)
Deels spelend in appartementencomplexen in New York:
Uwe Johnson – Een jaar uit het leven van Gesine Cresspahl (op de Riverside Drive)
Johan Harstad – Max, Mischa & het Tet-offensief (Apthorp)
Terugblikken op het leven:
Anne Tyler – Toen we volwassen waren
Ethan Canin – Draag mij over het water
Een afrekening met het verleden:
Sándor Márai – Gloed