Blues uit de Groningse Venen
Nederlandse roman over een jeugdliefde.
Nanne Tepper was een rusteloze ziel, als ik het mooie stuk van schrijver en vriend Kees ’t Hart over hem in Vrij Nederland goed begrijp. Hij pleegde in 2012 zelfmoord en met zijn dood verdween ook de hoop dat deze veelbelovende schrijver met een knaller de Nederlandse literatuur zou verrijken. Wat mij betreft had hij al een knaller geschreven, ook al is knaller niet het goede woord: een krachtige roman, heel on-Nederlands en toch weer wel heel Nederlands. De eeuwige jachtvelden is een prachtige roman over de onmogelijke liefde tussen een broer en zus. Geen navelstarende roman, zoals zoveel Nederlandse schrijvers produceren, maar wel eentje die duidelijk in Nederland speelt.
Diezelfde zus schrijft het intro voor het derde boek van Tepper, waarin een net zo rusteloze ziel als Tepper zelf, Hille Veen, de hoofdpersoon is. Hij vertelt zijn verhaal over zijn eerste, en waarschijnlijk enige, grote liefde. Er staat aan het begin van het verhaal een waarschuwing in het boek: “Personen die lering trekken uit dit verhaal zullen worden vervolgd; personen die er lollig over doen zullen worden verbannen; personen die er beschouwingen aan wijden zullen worden doodgeschoten.”
Lering kun je niet uit het verhaal trekken – verliefdheid is een ongrijpbare ziekte – en lachen kun je ook niet om het boek; eerder huilen omdat Teppers woorden zo mooi zijn en zo treffend het verleden schilderen. Een beschouwing wil ik dit stuk ook niet noemen: eerder een stuk ter aanmoediging om dit boek te lezen.
Tepper beschrijft niet alleen de eerste en enige liefde van Hille Veen, hij weet ook haarfijn de vinger te leggen op wat we allemaal eens geweest zijn: avonturiers in opgroeiland. Want wat weet je als opgroeiend kind nu van erotiek of versieren? Met dit boek ga je terug naar je middelbare schooltijd, waarin er sjekkies werden gerookt achter het fietsenhok, je in de weekenden schimmige feestjes bezocht en waar je kennismaakte met vrolijk makende alcohol en brandende liefde.
Na deze leerschool, achtte je je volwassen en dook je het echte leven in. Je ging op kamers en studeren, waarbij alle middelbare schoolervaringen snel waren vergeten. Zelfs de liefde uit die tijd overleefde deze overstap vaak niet. De schuchtere eerste liefdesverpozingen veranderden in passionele, hete nachten.
Maar Hille Veen vergat Yvonne niet. Terwijl Yvonne toch ook aan een eigen leven was begonnen. Hille zal haar opnieuw moeten veroveren, zelfs al is dat onder het oog van haar vriendje en haar gehele familie, op een van die huiskamerverjaardagen, die we allemaal maar al te goed herkennen.
De avonturen van Hillebillie Veen is een passioneel geschreven boek over een periode in ons leven, toen we roken aan het vlees van volwassenheid, maar nog het vuur van de onbesuisde jeugd hadden, toen we de eerste stappen in de liefde zetten, maar het woord liefdesverdriet nog niet begrepen. En ook al speelt het boek grotendeels in de Groningse Venen en saaie nieuwbouwwijken van Veendam, veel mensen zullen het gevoel van leegte en teleurstelling heel goed herkennen.
Nanne Tepper – De avonturen van Hillebillie Veen, De Bezige Bij 2014
Leestips
Een mooi boek over de Hollandse klei:
Frank Noë – Het gemaal
Over onzekere jongens:
Niels ’t Hooft – Sneeuwdorp
Paul Baeten Gronda – Nemen wij dan samen afscheid van de liefde