Love potion number 1
Zwitserse roman over een Sri Lankaanse kok in Zwitserland.
Soms komen er romans uit waarin wordt gekookt, zonder dat je trek krijgt in al dat eten. Dit is echter een roman waarbij tijdens het lezen het water je in de mond loopt: de uit Sri Lanka komende Maravan, de kok in deze roman, maakt letterlijk betoverende gerechten. Hij heeft de kunst om te koken afgekeken van zijn tante, bij wie hij opgroeide in Sri Lanka. Door de ingrediënten zo te mengen en combineren, maakt hij lustopwekkende gerechten, zodat je na het eten met een geliefde nog maar één ding wil.
Andrea is een collega van Maravan die net als hij in het dure sterrenrestaurant Huwyler in Zürich werkt. Ze redt Maravan uit een netelige situatie. Maravan had al een oogje laten vallen op de schone Andrea en zag hier zijn kans om haar als bedankje uit te nodigen om te komen eten.
Andrea, die van plan was niet te lang te blijven, doet dingen waar ze achteraf niets van begrijpt: heeft hij wat door het eten gedaan? De twee worden vrienden en omdat ze beide hun baan verliezen, zetten ze een cateringbedrijf op: Love Food.
Van mij had het boek alleen maar over Maravan en zijn kookkunsten mogen gaan. Maar Maravan heeft meer aan zijn hoofd. Hij is een illegale asielzoeker, wiens familie in het gebied woont waar de rebellenstrijd nog volop gaande is. Dat is het andere deel van Maravans leven: de bezorgdheid over en zorg voor zijn familie die zich temidden van de bloedige oorlog in Sri Lanka bevindt.
Door hun illegale cateringbedrijf kunnen Andrea en Maravan wat betreft hun klantenkring niet kieskeurig zijn en zo komen ze in aanraking met rijke zakenmensen, die niet altijd schone handen hebben.
De Zwitserse schrijver Martin Suter heeft altijd maatschappijkritiek gehad die hij in zijn romans verwerkte. En ook in De kok geeft hij zijn ongezouten mening over de rol van de rijken in de huidige crisis.
Rijke zakenmensen met louche praktijken, de strijd tussen de Tamils en het regeringsleger, het leven als illegaal en als kok, het zijn gewaagde onderwerpen die je niet snel bij elkaar zou zetten. Maar het luchtige en soms ook nuchtere schrijven van Suter maakt dat alles vlekkeloos in elkaar past. En zorgt ervoor dat je al snel Maravan in je hart sluit en dat je wenste dat je zijn nummer had, zodat je hem kon bellen en kennis kon maken met hem en zijn wonderbaarlijke koken.
Gelukkig staan de meeste gerechten achterin het boek en kun je zelf aan de slag. Weliswaar niet helemaal zoals Maravan handelde: die had het moleculair koken in de vingers en Suter baseerde Maravans gerechten dan ook deels op het kookboek van Heiko Anthoniewicz en Klaus Dahlbeck: Verwegen Kochen: Molukulare Techniken und Texturen. De gerechten zijn aangepast voor de lezer die nog niet thuis is in de wereld van destilleerkolven of ander gereedschap voor moleculair koken.
De Kok is simpelweg een heerlijk boek.
Martin Suter – De Kok (Der Koch, vert. Herman Vickers), Signatuur 2011
Leeslinks
Over een chefkok:
Richard C. Morais – Truffels & tandoori
Geuren en kleuren uit de Indiase keuken:
Preethi Nair – Honderd tinten wit
De grootste literaire culinaire hit:
Laura Esquivel – Rode rozen en tortilla’s
Lezen, smullen en huiveren:
Jo Kyung-Ran – Tong
Carlos Balmaceda – Kookboek voor de kannibaal
Nog meer culinaire romans:
Threes Anna – De stille stad
Monique Truong – Het boek van zout
Judy Hendricks – Liefde en brood
Elif Shafak – Bastaard van Istanbul
Jessica Soffer – Als de abrikozen morgen bloeien
Een culinair boek van een romanschrijfster:
Isabel Allende – Afrodite
Hét boek over zout:
Mark Kurlansky – Zout, een wereldgeschiedenis