Op een mooie zomernacht aan zee
Muzikale Franse roman over een jazzpianist die de liefde van zijn leven ontmoet.
Simon Nardis speelt niet meer piano. Dat was te gevaarlijk. Zijn vrouw Suzanne heeft hem van de ondergang van drugs, drank & rock-‘n-roll gered. Nu is Simon verwarmingsinstallateur. Geen clubs meer die hij verwarmt, hij brengt grote gebouwen op temperatuur.
Op een dag wordt zijn hulp ingeroepen in een stadje aan zee. Als de verwarmingsinstallatie daar met moeite is gerepareerd, weet de verantwoordelijke monteur niet hoe hij Simon moet bedanken omdat Simon zijn trein terug naar Parijs heeft gemist. Nu moet hij met een latere trein en de monteur stelt hem voor na het diner nog één glaasje te drinken in de plaatselijke jazz-club. Want Simon heeft zich laten ontschieten dat hij daar van houdt.
Hij wordt in de club verwelkomt door zijn lievelingsmuziek: John Coltrane. En wanneer hij naar het station moet is de verleiding te groot. Simon doet iets wat hij al tien jaar niet meer had gedaan.
Christian Gailly, zelf eens saxofonist en psychoanalyticus, weet als geen ander hoe je muziek in woorden kunt leggen. Zijn boeken hebben een eigenzinnig ritme en gaan over de muziek van het leven.
De nacht, dat in 2000 in Frankrijk de ‘Prix du Livre Inter’ won, is als een nachtclub die je op de eerste pagina binnenstapt. Houd je van de muziek die er opklinkt, dan weet je van geen ophouden meer. Het verhaal is aan de ene kant een drama, aan de andere kant een wedergeboorte van een man die de muziek te lang heeft moeten missen. En klaarblijkelijk ook de liefde.
Of het is het verhaal van treinen missen. Wat de consequenties daarvan kunnen zijn. Dood en nieuw leven. Tragiek en passie. Muziek. Jazz. Dat alles goed afloopt kunnen we niet zeggen. Wel dat Simon er beter van wordt.
In de verte doet het boek denken aan De geur van gras van Paul Guimard, de roman over wat er aan een auto-ongeluk op een provinciaal Frans weggetje vooraf ging, een boek dat al enkele malen verfilmd is.
De nacht gaat ook over de achtergrond van een auto-ongeluk op zo’n zelfde weggetje. Maar zoals elk ongeluk is deze weer anders. Net als de levens die er mee gemoeid zijn. Hoewel ontrouw een van de dingen is geweest die hebben geleid tot de omstandigheden van het ongeluk, net als in De geur van gras.
De nacht is ook een roman over schuld of niet. Over dingen die gebeuren en de gevolgen. Als de monteur Simon niet had uitgenodigd voor een glaasje in de club, als Simon maar gewoon met de laatste trein naar huis was gegaan, als Debbie Parker niet zo mooi had kunnen zingen, als de vriend Suzanne niet had aangemoedigd Simon te gaan halen… Maar dit alles is wel gebeurd. En anders was deze roman er niet geweest. Met een ontroerende twist aan het eind. Het is een mooie, kleine roman die je in één adem uitleest.
Christian Gailly – De nacht (Un soir au club, vert. Théo Buckinx) Bert Bakker, 2003
Leeslinks
Over een ander auto-ongeluk:
Paul Guimard – De geur van gras