De crisis van Veronica
Prozaïsche Ierse roman over een vrouw die haar broer heeft verloren.
De Ierse schrijfster Anne Enright, die voor dit boek de Booker Prize 2007 ontving, is net als haar hoofdpersoon: ze draait om de gebeurtenissen heen. Voor zover er al van gebeurtenissen kan worden gesproken. De samenkomst is vooral één grote gedachtegang van Veronica. Actie komt er niet veel in voor. Anne Enright wikt en weegt de woorden die ze Veronica in de mond legt. Veronica zoekt in haar verleden, ze herinnert zich haar grote familie, haar jeugd, haar liefde voor haar broer Liam, dat heel vaak ook geen liefde was. Waarom werd ze kwaad, waarom liep ze weg, waarom schold ze hem wel eens uit?
Veronica probeert niet alleen de leegtes rond haar oma in te vullen, ze probeert ook haar crisis waarin ze is geraakt sinds haar broer is overleden, te ontleden, te benoemen, te boven te komen. Ze legt haar huwelijk onder de loep, ze beschrijft haar vader, ze geeft af op de familie met elf kinderen waarin ze is grootgebracht.
Veronica beschrijft haar familie niet in de meest liefdevolle woorden. Er worden geen zoete broodjes in dit boek gebakken, er wordt een persoon aan het woord gelaten die kwaad is. Kwaad op een verleden dat niemand kent, een verleden dat Veronica heeft willen vergeten, een verleden dat haar lieve broer Liam van haar heeft weggenomen.
In prachtige poëtische stijl worden we meegenomen in de gedachtenkronkels van Veronica. En heel langzaam kan de lezer zich zo een beeld vormen van de familie van Veronica en hoewel Liam lang niet zo uitgebreid wordt beschreven als zijn oma, doemt er ook langzaam een beeld op over wie Liam was.
Anne Enright heeft de Booker Prize niet gekregen voor haar verhaal over de familie van Veronica. Ze kreeg de prijs voor haar meeslepende stijl waarin ze schrijft. Een stijl die niet rechttoe rechtaan vertelt, maar die de lezer confronteert met zoveel observaties en gedachten dat daar vanzelf een verhaal uit gedistilleerd kan worden. Anna Enright heeft als goede gewoonte haar verhaal te rekken, te strekken, of te duwen tot ze heeft gevonden wat ze wil. Ze kruipt in de huid van personages om ze te laten twijfelen, ze te laten leven, ze te laten schelden of lief te hebben.
De samenkomst is een prachtig boek over een vrouw die de dood van haar broer moet leren accepteren. Maar het is vooral een krachtig geschreven verhaal waarin beelden en zinnen om elkaar heen lijken te dansen. Net als in haar vorige roman, waarin Anne Enright het verhaal vertelde over Eliza Lynch, een Ierse dame die als vrouw van een president naar Paraguay afreisde.
Anne Enright – De samenkomst (The Gathering, vert. Piet Verhagen), De Bezige Bij 2007
Leestips
Van dezelfde schrijfster:
Het genoegen van Eliza Lynch
Over andere familiesamenkomsten:
Jonathan Franzen – De correcties
Rachel Cusk – In de beste familie
Paula Fox – De kinderen van de weduwe