Romantische muzikale gijzeling
Geromantiseerd verhaal over operazangeres die met een groep mensen gegijzeld wordt in Zuid-Amerikaans land.
Katzumo Hosokawa, een grote Japanse industrieel, was uitgenodigd zijn verjaardag te komen vieren in een klein Zuid-Amerikaans landje dat hij zelf nooit bezocht zou hebben, ware het niet dat ze voor dit verjaardagsfeest de populaire operazangeres Roxane Coss hadden uitgenodigd. De Zuid-Amerikanen hoopten dat Hosokawa een fabriek in hun land wilde bouwen, maar Hosokawa kwam alleen voor de muziek.
Toen Roxane haar zes geprogrammeerde nummers had afgerond, viel het licht uit en toen deze weer aan ging, werden de ca. 200 gasten omringd door terroristen die op zoek waren naar de president.
De president had zich echter afgemeld, hij wilde zijn favoriete soap op tv niet missen. Deze reden was zo bot dat de terroristen het niet meteen geloofden. Iedereen moest op de grond gaan liggen en nadat was vastgesteld dat de president zich inderdaad niet onder het internationale gezelschap bevond, besloten de generaals van de guerilla’s het hele gezelschap te gijselen.
Later werd het personeel, de vrouwen, kinderen en zwakken vrijgelaten. Alleen belangrijke mensen bleven over. Als enige vrouw Roxane, omdat haar begeleider niet zonder haar wilde en de terroristen inzagen dat Roxane een belangrijke gijzelaar voor de onderhandelingen kon zijn.
De Amerikaanse schrijfster Ann Patchett was zo onder de indruk van het gijzelingsdrama in 1996 in de Japanse ambassade in Lima, Peru, die 3 maanden duurde, dat ze er al haar ingrediënten uit oppikte voor deze roman. Voor 98 % fantasie, geeft ze zelf toe. Haar grootste input was dat ze vond dat de gegijselden muziek nodig hadden in de vorm van een operazangeres, in de echte gijzeling waren alle vrouwen vrijgelaten.
Het verhaal is boeiend en meeslepend verteld, de personages zijn mooi uitgebouwd, maar wel erg geromantiseerd. Ik kan me voorstellen dat dit soort dingen kunnen gebeuren bij een gijzelingsdrama, maar Ann Patchett schildert het iets te zoetig af en maakt van een drama een sprookje. Geen rauwe tonen of karakters, geen grote verschillen tussen mensen uit een zeer arme omgeving en mensen die zeer gecultiveerd zijn. En juist omdat de roots van het verhaal uit het werkelijke gijzelingsdrama van Peru zijn gekomen, geeft dat een kleine, bittere nasmaak. Ik zou me kunnen voorstellen dat een schrijver die de zelfkant van het leven beter kent en ook beter met de verschillende kanten van een drama om kan gaan, hier een nog boeiender boek over weet te schrijven.
Belcanto is Patchetts vierde boek. Het kreeg in 2002 de PEN/Faulkner prijs.
Ann Patchett – Belcanto (Bel Canto, vert. A. Leistra) Meulenhoff, 2002
Leestips
Nog meer muziek en drama:
Joyce Hackett – Het verstoorde evenwicht
Over een serieuze ontvoering:
Gabriel GarcÍa Marquez – Ontvoeringsbericht
Van een in Zuid-Amerikaanse ontvoerde politicus:
Ingrid Betancourt – Woede in het hart