Meisje van 16
Over een ontsporende puber in Berlijn.
Axolotl Roadkill is een boek waarin op de achtergrond ouders figureren die hun dochter verwaarlozen, zodat ze van het rechte pad afdwaalt. De Duitse schrijfster Helene Hegemann (1992) was zeventien toen ze het boek mocht presenteren. Die jonge leeftijd blijkt wel uit het vuurwerk dat ze gebruikt om de ruige stadsavonturen van de 16-jarige Mifti te beschrijven, die enkel lijken te draaien om drugs & seks. Zo verknipt als Mifti is, zo verknipt is ook de schrijfstijl van deze jonge Berlijnse. Het is niet makkelijk om Mifti te volgen in al haar doordenderende gedachtegangen die alleen maar lijken te eindigen wanneer Mifti aan drank of drugs bezwijkt voor de nacht. Het boek begint en eindigt met heftige woorden, zinnen en beelden en choqueert door ruige seks.
De vraag is waarom je Axolotl Roadkill moet lezen. Het boek is gelukkig meer dan een exploderend verhaal over een woedende puber: Hegemann kan verrassend beeldend uit de hoek komen en zo kun je je ook regelmatig vinden in haar maatschappijkritiek. Bovendien blijkt Mifti tussen de regels door een eenzame ziel.
Helene Hegemann lijkt op een axolotl, een reptiel dat nooit volwassen wordt. Na het uitkomen van de eerste druk van Axolotl Roadkill, bleek dat ze er niet vies van was om het werk van anderen in haar boek te integreren. Het plagiaat, dat haar na het eerste succes van het boek weer terug in de schijnwerpers zette, gaf ze ruiterlijk toe en ze omschreef het als een nieuwe vorm van schrijven.
Duidelijk op zoek naar literaire grenzen, met een kijkje in de hel van het grote stadsleven, waar drugs en verveling een gevaarlijke cocktail vormen. Zou de axolotl de roadkill zijn, een dier aangereden langs de kant van de weg? Heeft Hegemann met het schrijven van haar boek een tijdperk afgesloten? Ik kijk uit naar een boek van de volwassen Helene Hegemann.
Helene Hegemann – Axolotl Roadkill (Axolotl Roadkill, vert. Marcel Misset) Arbeiderspers 2010
Leestips
Over een andere puber die treurt om de dood van haar moeder:
Hengameh Yahgoobifarah – Ministerie van Dromen
Verdwaalde kinderen:
J.T. Leroy – Het hart is bedrieglijk
Sara Stridsberg – Droomfabriek
Charles Bock – Mooie kinderen
Heather O’Neill – Slaapliedjes voor kleine criminelen
Kindermisbruik:
Margeaux Fragoso – Tijger, tijger
Keri Hulme – Kerewin