Thriller ‘Zuid-Amerikaanse’ stijl
Argentijnse literaire thriller over de moord op een man in een klein dorp.
Wanneer een Zuid-Amerikaans boek een thriller wordt genoemd, is het uitkijken geblazen, want het lijkt erop dat ze in die warme en vaak ook armoedige landen er een eigen thriller-stijl op na houden: traag, meestal gecompliceerd van verhaal, boordevol vertellingen, regelmatig met een open einde. Voor de fans van dit soort literatuur is het uitkijken positief: is er weer één verschenen waaraan ik mijn hart kan ophalen?
Ik behoor tot de laatste categorie. Ik houd van het langzame, zwoele ritme, de enorme stoet mensen die de revue passeert en de passie waarmee die personen in het verhaal worden gezet. Het mooiste en uitvoerigste thriller-achtige boek uit Zuid-Amerika komt van de Chileense schrijver Roberto Bolaño, die door zijn epische roman 2666 dunne spanningslijnen heeft gevlochten: de zoektocht naar een verdwenen Duitse schrijver en de moorden op honderden vrouwen in een Mexicaans stadje.
Maar ook de Argentijnse schrijver Manuel Vásquez Montalbán met zijn boeken over politie-inspecteur Pepe Carvalho (Tango in Buenos Aires) kan er wat van. Zijn hoofdpersoon dwaalt door de recente Argentijnse geschiedenis, onderwijl zijn buik vol etend met Argentijnse lekkernijen. Heerlijk onderhoudende literatuur.
En nu is er weer een Argentijnse thriller geheel in Zuid-Amerikaanse stijl: Doelwit in de nacht van Ricardo Piglia. In dit verhaal wordt een journalist uit de grote stad naar een dorp op het platteland gestuurd, waar een moord is gepleegd. Het slachtoffer, Tony Durán, was een elegante mulat uit New York, een avonturier en een gokker, die de dorpsbewoners onderhield met zijn verhalen uit zijn rijke verleden. Maar hij werd vooral benijd om zijn relatie met de tweelingzusjes Ada en Sofía, de dochters van Cayetano Belladonna, een machtige en rijke man uit het dorp, wiens vader, kolonel Bruno Belladonna, ooit het dorp had gesticht.
De journalist krijgt te maken met politie-inspecteur Croce, die er een behoorlijk eigen stijl op na houdt om misdaden op te lossen. Ditmaal wordt Croce tegengewerkt door een belangrijke rechter, die heeft beslist dat de Japanse hotelbediende Yoshio Dazai van het Plaza Hotel de dader is. Croce denkt van niet en wordt daarom op non-actief gezet. De journalist, die allang had moeten terugkeren naar Buenos Aires, gelooft echter in de werkwijze van inspecteur Croce. Hij wil de zaak tot de bodem uitzoeken en blijft zijn neus in alle hoeken en kieren van het verhaal stoppen.
Het resultaat is een prachtig epos over de familie Belladonna, over de tweelingzusjes, maar ook over de twee zonen Lucio en Luca, die hun vader niet meer zien. Over een familiekapitaal, over dromen, een ongeluk, over politieke intriges en over fabrieken. Over de moderne tijd die ook op dit rustige Argentijnse platteland zijn intrede doet in de vorm van grondspeculanten en projectontwikkelaars.
En, zoals het een Zuid-Amerikaanse thriller betaamt: de lezer wordt langzaam via een spannende lijn door de opeenstapeling van verhalen getrokken, op zoek naar de moordenaar van Tony Durán, waarna misschien wel duidelijk wordt waarom hij is vermoord, maar dat is bijzaak. Het familieverhaal over de Belladonna’s is namelijk veel boeiender, net zoals de heerlijk onderhoudende stijl waarin het verhaal geschreven is. Ja, ik kijk uit naar een volgende ‘Zuid-Amerikaanse’ thriller!
Ricardo Piglia – Doelwit in de nacht (Blanco Nocturno, vert. Harriët Peteri), Signatuur 2013
Leestips:
Thrillers in Zuid-Amerikaanse stijl:
Katie Gutierrez – Meer dan je ooit zult weten
Guillermo Arriaga – Het vuur redden
Roberto Bolaño – 2666
Manuel Vásquez Montalbán – Tango in Buenos Aires
Pablo de Santis – Het labyrint
Raúl Argemí – Alias
Sergio Bizzio – Razernij
Mariana Enriquez – Ons deel van de nacht
Niet Zuid-Amerikaans, maar wel in dezelfde stijl:
Eduardo Mendoza – Het avontuur van de dameskapper
Eduardo Mendoza – De wonderbaarlijke reis