Kantoortje spelen
Spaanse roman over vrouw die haar werk maar niets vindt.
Je zou denken dat de tweeëndertigjarige Marisa het helemaal voor elkaar heeft. Ze heeft een mooi appartement in Madrid, een ideale buurman en een baan waar ze snel is opgeklommen van stagiaire tot een middenkaderfunctie. Terwijl iedereen daar heel wat voor zou over hebben, is Marisa echter helemaal niet tevreden. Sterker nog, ze haat het kantoorleven en maakt er een sport van om zo min mogelijk te doen op het reclamebureau waar ze geacht wordt creatief te zijn en hard te werken. Ze is bedreven in het verkopen van gebakken lucht, niet alleen aan klanten, maar ook aan haar collega’s en baas. Ze weet als geen ander hoe ze als een bezige bij moet overkomen en hoe ze mensen voor haar aan het werk kan zetten, terwijl zij haar tijd beter kan besteden aan museumbezoek, of aan YouTube- en Instagramfilmpjes, waar ze leert hoe ze kan liegen en bedriegen. Stiekem is ze jaloers op influencers, die het mooie leven wel onder de knie lijken te hebben.
Satanische spot
Het ergste zijn de werkbesprekingen en andere bijeenkomsten, waar ze meestal niet onderuit kan. Zoals het jaarlijkse bedrijfsuitje, een teambuilding weekend, waarvoor ze ook nog eens een presentatie moet voorbereiden over creativiteit. Omdat het niet anders kan, zet ze het weekend geheel naar eigen hand en krijgt een schitterend plan voor haar presentatie.
Met haast satanische spot vangt Marisa haar omgeving in woorden en laat niets heel. Zo heerlijk arrogant zie je ze zelden en met veel humor zet ze een heel kantoor in de zeik omdat zij nu eenmaal geen werkpaard is, maar liever schattige poezenfilmpjes en andere zooi kijkt via haar telefoon. Het ontbreekt haar totaal aan enige ambitie of medeleven met haar collega’s en soms droomt ze ervan dat er iets gebeurt waardoor ze nooit meer hoeft te werken.
Een komisch portret van onze huidige maatschappij
Het is de debuutroman van de Spaanse Beatriz Serrano, journaliste en schrijfster voor onder andere tijdschriften zoals Vanity Fair, Harper’s Bazaar en Vogue. Het is kort, krachtig en kent drie delen: het eerste deel is de lange aanloop naar drama, het middelste deel bestaat uit emails en het laatste deel vertelt de verrassende afloop, waarbij het sarcasme is geluwd, maar het verhaal onverminderd onderhoudend is.
Het is deze cocktail van bijtend sarcasme – waarbij Beatriz Serrano niet alleen het reclamebedrijf maar ook onze maatschappij op de korrel neemt – met een heerlijk origineel verhaal dat Ontevreden tot een succes heeft gemaakt. Een komisch portret van onze wereld met zijn overgevoelige regels, over een vrouw die geen moeite heeft om tegen heilige huisjes te schoppen.
Beatriz Serrano – Ontevreden (El discontento, vert. Lies Doms), De Bezige Bij 2025
Leestips
Maatschappijkritiek:
Virginie Despentes – Beste klootzak
Lionel Shriver – Waanzin
Rachel Kushner – Creation Lake
Shida Bazyar – Vuur
Helene Hegemann – Axolotl Roadkill
Bonnie Garmus – Lessen in chemie
Andere sarcastische vertellers:
Ronelda S. Kampfer – Compoun
Ingrid Winterbach – Roerige tijden
Over de reclamewereld:
Matt Beaumont – Check Mail
Frédéric Beigbeder – € 14,99