Help, we crashen!
Italiaanse roman over twee broers die de dood van hun ouders moeten verwerken.
Rouwverwerking is een terugkerend thema in de literatuur. Ook in deze Italiaanse debuterende roman. Olmo is dertien en trekt zich op aan zijn grotere broer Diego, die 21 is. Diego echter kan de dood van hun ouders niet goed verwerken, vooral van hun moeder, wiens parfum hij nu regelmatig opdoet. Hij en hun opa, die nu voor hen zorgt, besluiten naar hun buitenhuis in de Italiaanse Alpen te gaan.
Wie verwacht weer in een prachtige roman vol bergbeekjes, onbereikbare toppen, steile hellingen en ondoordringbare bossen terecht te komen, zoals Paolo Cognetti zo mooi als achtergrond voor zijn romans De buitenjongen en De acht bergen beschreef, komt bedrogen uit. Het berghuis bevindt zich op een afgezet terrein met meerdere andere huizen, niet ver van een dorp vol toeristen, winkels en uitgaansgelegenheden. Het zal er allicht wat minder druk zijn dan in de stad, maar de lezer die op zoek is naar een echt afgelegen plek, waar de karakters niet om elkaar heen kunnen, zal teleurgesteld zijn.
Tot echte eenzaamheid komt het niet, ook al trekt Diego zich vaak terug in de natuur. Olmo mag zelfs niet op heel veel plekken komen, en slechts eenmaal trekt hij met Diego er op uit om een echte bergtocht te maken, die eindigt in een berghut met andere wandelaars.
De omgeving imponeert niet echt. Blijft over een verhaal over een jongetje dat zijn oudere broer langzaam ziet afdwalen van hem en zijn opa. Diego kan het verdriet niet aan, heeft steeds vaker woede-uitbarstingen, of slaat wartaal uit en is regelmatig niet te genieten. Opa is geduldig, Olmo is ook meer dan geduldig en volgt Diego regelmatig om zijn geheimen te ontdekken. Even denkt hij dat het goed gaat komen, Diego komt zelfs met een vriendinnetje thuis. Maar zijn broer doet dingen die niet helemaal in de haak zijn, hij komt in opspraak in het dorp en op een goeie dag…
Het verhaal over Olmo en Diego wordt gekruist door kleinere stukjes over de crash van een B-25 in de Empire State Building (New York,USA) in 1945. Aan het woord de piloot, een van de 14 slachtoffers die er vielen en de liftjuffrouw, die het wonderbaarlijk overleefde. Ook Olmo is bezig met het Empire State Building. Hij is gek op modelbouwen en zo rijst dit gebouw langzaam maar zeker op in de huiskamer van het huis in de bergen. Voor Olmo zijn manier om even uit de roerige wereld te zijn.
Want Olmo heeft de moeilijkste zomer van zijn leven. Niet alleen ziet hij zijn broer zich van hem verwijderen, ook is hij aan het puberen en speelt een ontluikende seksualiteit een rol. Olmo moet leren voor zichzelf te kiezen. Hij moet zich niet meer laten koeioneren door zijn broer, noch door zijn vriendje, de zoon van de conciërge van het berghuizencomplex.
Dan is er nog de opa, die regelmatig naar de stad gaat, wiens hart bloedt bij het zien van het verdriet van de kinderen en het naderende verlies van Diego. In de ouderrol sust hij ruzies, probeert de broertjes in toom te houden, maar is alles bij elkaar toch een heel begripvolle opa, die heel veel pikt van zijn kleinzoons.
Uiteindelijk zien we waar de crash in het Empire State building voor staat: veerkracht. Dit heeft het gebouw gered en zal ook Olmo redden, die later, hoe kan het anders, zijn modelbouw inruilt voor de realiteit en wolkenkrabbers zal bouwen.
Al met al een prettig verhaal, zonder echter al te veel drama. Het verhaal speelt rond Olmo, die zijn broer steeds verder ziet aftakelen qua geestelijke gezondheid, maar omdat Olmo zoveel aan zijn hoofd heeft, komt alles niet heel erg spannend of ontroerend uit de verf. Ook de lijn van het Empire State Building vond ik een niet erg bijdragende zijlijn van het verhaal, alsof het er met de haren was bijgesleept. Nee, dit is geen Paolo Cognetti, wiens schrijven iets mooier is en zich niet makkelijk laat afleiden van zijn verhaallijn.
Emanuele Altissimo – Het licht van de nacht (Luce rubata al giorno, vert. Saskia Peterzon-Kotte), Signatuur 2019
Leeslinks
Een moeilijke zomer:
Jaap Robben – Zomervacht
Een wintervakantie in de bergen:
Paolo Cognetti – De acht bergen
Paolo Cognetti – De buitenjongen
Kinderen en de dood van een ouder:
Mitch Cullin – Getijdenland
Jamie O’Neill – Verstoring
Jonathan Safran Foer – Extreem luid & ongelooflijk dichtbij