Het wilde westen van India
Indrukwekkend Indiaas epos over de vele misstanden in India.
Veel schrijvers gebruiken delen van hun eigen leven en belevenissen in hun romans. Zo ook de Indiase auteur Tarun J. Tejpal, die in zijn boek India als verteller en hoofdpersoon een onderzoeksjournalist presenteert die een tijdschrift uitgeeft dat de corruptie in India aan de tand voelt. Tarun J. Tejpal is buiten schrijver ook journalist én uitgever van het spraakmakende tijdschrift Tehelka, een tijdschrift dat ook corruptie zichtbaar probeert te maken. Er zijn echter weinig schrijvers wiens boek hun eigen nachtmerrie wordt. In november 2013 werd Tejpal aangeklaagd door een jongere collega wegens aanranding in een lift.
De hoofdpersoon van India is beslist geen man die je zo in je armen zou willen sluiten. De manier waarop hij met vrouw, moeder en schoonmoeder omgaat, en verslaafd raakt aan de scheldpartijen tijdens seks met zijn minnares, én zijn falende handelen bij de teloorgang van zijn tijdschrift (zelf durft hij geen beslissingen te nemen; daarvoor gebruikt hij zijn goeroe) maken van hem net zo’n satirisch icoon als de rest van de personages. Dit grote epos druipt van de satire, of het nu over de misdadigers, de politiebeambten of de heiligen gaat. Dit epos vertegenwoordigt in Tejpal’s ogen India, een land dat door veel toeristen, maar ook door buitenlandse schrijvers die over India schrijven, op handen wordt gedragen als een land boordevol cultuur, kleuren, geuren en prachtige landschappen.
Er zijn echter ook boeken die over de donkere buik van India gaan, om corruptie, machtsmisbruik en het feodale stelsel van de kasten aan het licht te brengen: De witte tijger van Aravind Adiga, De geschikte jongen van Vikram Seth, De wreedheid van het hart van Anita Nair en het donkere epos Godenspelen van Vikram Chandra.
Het boek van Tarun J. Tejpal spant echter de kroon over het aangeven van hoe India in feite reilt en zeilt: alles hangt aan elkaar van corruptie en machtsmisbruik en de politie is een lachertje. Dit is Het proces van Franz Kafka in India: op een dag krijgt een onderzoeksjournalist te horen dat er vijf mensen zijn opgepakt die een aanslag op hem wilden plegen. De journalist weet van niets, laat staan dat hij iemand zou kennen die het op hem heeft gemunt. Hij krijgt politiebescherming, maar doet weinig moeite om uit te vinden wie hem dood wilde hebben. Zijn minnares Sara, een dame die altijd voor de minderen en armen opkomt en een bloedhekel heeft aan alles wat maar naar geld ruikt, heeft haar mening meteen paraat wanneer ze de verdachten ziet: dit zijn arme sloebers die erin zijn geluisd. Terwijl de journalist povere pogingen doet om met zijn collega Jay zijn tijdschrift te redden van de ondergang, zet Sara haar tanden in de zaak van de vijf verdachten.
En zo krijgt de lezer de verhalen over de vijf moordenaars te horen: inderdaad arme sloebers die door verschillend onrecht of politieke onlusten in de misdaad terecht zijn gekomen. Het rotte systeem van India heeft hen tot de goot en vervolgens tot de misdaad veroordeeld. Het zijn schrikbarende verhalen met veel geweld en voorbeelden hoe men in India met elkaar omgaat.
De hamvraag blijft natuurlijk wie hun opdrachtgever was. Daar doet de politie jaren over, en de lezer een onderhoudend, en over de vijfhonderd pagina’s tellend boek. Tejpal kan schrijven en sleurt je mee langs onbekende plekken in India waar bloedrode zonnen ondergaan, naar het uitgestrekte platteland waar arme mensen worstelen met de aarde, waar ruzies tussen arme keuterboertjes en landheren worden beslecht met moord en verkrachtingen, waar wraakacties worden uitgevoerd zonder dat de politie er een vinger naar uitsteekt en waar maffiabazen in heiligen veranderen. Hoe erg Tejpal de Indiase maatschappij ook presenteert, dit is een literair boek om gelezen te worden.
Jay waarschuwt de journalist dat de moordaanslag ook wel een verkapte actie van de politie kan zijn om hem in de gaten te houden, zodat die hem bij de geringste misstap kan oppakken. De journalist vertrouwt de politie voor geen cent. Wanneer hij op het politiebureau moet komen, is dit gebouw niet veel anders dan Het Slot dat Kafka in zijn gelijknamige roman beschrijft.
Het is al een tijd dat de media wereldwijd berichten over gruwelijke verkrachtingen in India. Het tijdschrift Tehelka wijdde er een compleet nummer aan. India heeft dan ook geschokt gereageerd bij het horen dat de uitgever van dit blad is aangeklaagd wegens aanranding. De wetten zijn aangescherpt en men poogt het recht te laten zegevieren. Tejpal zelf is nu in handen van justitie gevallen, een orgaan waar hij geen vertrouwen in heeft. Zijn boek is zijn eigen nachtmerrie geworden en het geeft aan dit prachtige verhaal over India een vreemde nasmaak.
Tarun J. Tepal – India. Het leven van mijn moordenaars (The Story of My Assassins, vert. uit het Engels: Paul Bruijn en Molly van Gelder), De Geus, 2013
Leestips
Van dezelfde schrijver:
De alchemie van het verlangen
Een persfotograaf in Sri Lanka in de problemen:
Shenan Karunatilaka – De zeven manen van Maali Almeida
Misdaad en corruptie in India:
Deepti Kapoor – Tijd van zonde
Deepa Anappara – Djinn Patrouille op de Paarse Lijn
Manu Joseph – Miss Laila, gewapend en gevaarlijk
Arundhati Roy – Het ministerie van opperst geluk
Aravind Adiga – De witte tijger
Vikram Seth – De geschikte jongen
Anita Nair – De wreedheid van het hart
Vikram Chandra – Godenspelen
Gregory David Roberts – Shantaram
Arundhati Roy – Het ministerie van Opperst Geluk