“Vergeten vuren”
Nederlandse roman over oude man die terugkijkt op zijn leven.
De bejaarde Casper woont met zijn vrouw Hester in de vervallen villa Huize Hemelrijk. Het huis is in verval, kamers zijn afgesloten en het oude echtpaar wordt geholpen door Joris, die vooral meneer Hemelrijk in zijn hart heeft gesloten. Meneer Hemelrijk is niet meer altijd bij de tijd, zijn gedachten dwalen vaak af naar zijn jeugd en naar een grote jeugdliefde.
Vanuit verschillende oogpunten vertelt popster en dichter Thé Lau over het leven van deze oude man. Vanuit Joris die de oude man met liefde observeert, dan weer vanuit de oude man zelf, dan weer krijgen we jeugdherinneringen voorgeschoteld, zo oud dat het in een kindertaaltje is geschreven. Deze oudste herinneringen gaan veelal over “de meisje”, een dochter van een vriendin van Caspers moeder met wie hij veel optrok. Later ontmoet hij Laura nog een keer, maar dan zijn ze volwassen en gebeuren er hele andere dingen tussen hen als toen op de dagen aan het strand toen ze nog klein waren.
Thé Lau verliet het podium allerminst toen hij de Nederlandse popgroep the Scène verliet. Hij ging vervolgens solo door België en Nederland toeren, waar hij zijn poëzie met zijn muziek te horen brengt. Want naast dat hij een uitstekend performer is die met rauwe stem zingt, brengt hij zijn eigen songteksten, die veelal over de melancholische kant van het leven gaan. Dit tikje zwartkijken vinden we ook een beetje terug in zijn debuutroman.
Meneer Hemelrijks grote liefde is opgelost in het leven wegens een geheim waar hij te laat achterkwam. Als vermoeide man die het einde naderbij voelt komen, kan hij nog steeds genieten van de momenten dat hij haar in de armen heeft gehad. Maar hij weet dat zijn dagen geteld zijn. Ook zijn vrouw Hester sloft door het huis en slijt haar laatste levensdagen in haar eigen kamertje. Af en toe ontmoeten ze elkaar in de keuken, waar op simpele manier wat eten wordt voorbereid. Het huis waarin ze altijd met veel plezier hebben gewoond lijkt toe te geven aan dezelfde val des levens en staat ook aan het einde van zijn bestaan.
De nog jonge Joris doet voor de oudjes boodschappen, begeleidt ze naar het dorp of klust wat in huis of tuin. Hij voelt het rijke leven dat zowel het huis als het echtpaar achter de rug hebben en zou het liefst alles van ze willen weten, maar ze praten niet meer zoveel. Zijn liefde voor meneer Hemelrijk kan hij niet helemaal aan zijn vrouw uitleggen. Net als het moeilijk is om aan de lezer uit te leggen waarom Hemelrijk toch een mooi ontroerend boek is. Thé Lau schrijft op haast poëtische wijze over de kleine dingen van het leven die eens een einde zullen vinden. En dat einde is in ‘Huize Hemelrijk’ nabij.
Thé Lau – Hemelrijk, Vassallucci, 2004
Leestips
Met het leven achter de rug:
Jesús Carrasco – Terug naar huis
Claudia Piñeiro – Elena weet
Ethan Canin – Draag mij over het water
Fiona McFarlane – Tijgers in de nacht
Alice LaPlante – Hersenspinsels
Percy Kemp – Musc
Yasmina Reza – Droefenis
Sándor Márai – Gloed
Ann Tyler – Toen we volwassen waren
Amélie Nothomb – Filippica’s
Over een oude vrouw en eenzaamheid:
Kjersti Annesdatter Skomsvold – Hoe harder ik loop, hoe kleiner ik ben