Dansend het leven door
Franse roman over heerlijk gekke ouders.
Dit is een boekje dat je zo uit hebt. Jammer. Want het is een heerlijk verhaal over prettig gestoorde ouders, die een feest van het leven maken, ook voor hun zoontje. Ik zou al die familiefoto’s wel eens willen zien van George, zijn mooie en prettig gestoorde vrouw die elke dag anders heet, de kraanvogel mejuffrouw Supertopinada en het zoontje die met veel plezier, verwondering en bewondering de wereld van zijn ouders gadeslaat: al dansend, springend, cocktail drinkend, verkleed als piraat en vooral heel veel lachen.
De Franse Olivier Bourdeaut (1980) liep weg bij zijn ouders, keerde terug en schreef in enkele weken dit fraaie verhaal. Een les? Ouders die een doorlopend feest van het leven maken, kom je niet vaak tegen. Had hij zulke ouders willen hebben toen hij hen verliet en kwam hij terug met het besef dat tegenover elke lach een traan valt?
Want al dat feestgedruis heeft een keerzijde: George houdt zoveel van zijn prachtige vrouw dat hij ervoor waakt dat ze geen tijd en reden heeft om zich te laten gaan in haar depressiviteit. Aan de lopende band organiseren ze feesten, dansen en spelen ze, toegevend aan al haar gekke impulsen, maar hij kan de ziekte niet voor blijven: het springkussen van alle poststukken is een vaag teken dat de ouders niet helemaal in deze wereld leven.
Wanneer het onoverkomelijk is dat ze hun appartement verliezen, slaat de ziekte toe en moet de moeder worden opgenomen. Einde feest. Of niet?
Onder daverend applaus wordt er tenslotte nog een laatste dans uitgevoerd in Spanje. Waarna de zoon het echte leven moet instappen: niet alleen bedroefd, want van zijn ouders heeft hij geleerd hoe warm de liefde kan zijn.
Het boekje leest als een luchtig muziekstuk, waar je in snel tempo doorheen walst, zeker in het begin, wanneer de gekte van de bladzijden spat. Het tempo verlaagt, keert nog even terug naar een opzwepend hoogtepunt, maar neemt dan met donkere paukenslagen afscheid van de lezer. Ik had nog dagen willen verder lezen over dit gezin dat van gekte een vrolijk leven maakt.
Olivier Bourdeaut – Wachten op Bojangles (En attendant Bojangles, vert. Eva Wissenburg), Wereldbibliotheek 2016
Leeslinks
Luchtige romans uit Frankrijk:
Laurent Graf – De man die op reis ging
Martin Page – Hoe ik dom geworden ben
Romain Puértolas – De wonderbaarlijke reis van de fakir die vastzat in een ikea-kast
Ludovic Roubaudi – Circusmannen
Florian Zeller – De ontsnapping van Julian Parme
In ’t Frans, maar wel uit Canada:
Denis Thériault – De eenzame postbode