Krachtmeting
Amerikaanse thriller rond een afperster.
Zomer: komkommertijd, vakantietijd. De warme weken nodigen uit tot het lezen van makkelijke boeken, zoals lichte thrillers, waarin genoeg spanning zit, die onderhoudend zijn geschreven en waarin niet te veel grof geweld voorkomt. Nooit heb ik ooit is er zo een: de spanning wordt tot grote hoogten gebracht en telkens zijn er wendingen in het verhaal die het onmogelijk maken het boek neer te leggen. Maar het is met zoveel verve geschreven, dat het heel ontspannend werkt.
Amy woont in een wijk, waar de vrouwen clubjes hebben om de verveling te lijf te gaan. Zij en haar buurvrouw Charlotte hebben een boekenclub, waar nog enkele buurtbewoonsters aan meedoen, voornamelijk om de laatste nieuwtjes uit te wisselen. Deze bijeenkomst wordt op een avond verstoord door een nieuwkomer in de wijk, Angelica Roux – zeg maar gewoon Roux. Een veel te mooie dame stapt naar binnen en neemt meteen de regie van de avond over: ze zorgt ervoor dat de glazen blijven gevuld en de ego’s gestreeld. Tenslotte begint ze een spelletje: wat is het slechtste wat je vandaag deed, wat je deze week deed, deze maand, dit jaar, je leven?
Amy schrikt: ze voelt aan de veelbetekenende blikken die Roux haar steels toewerpt, dat deze recht-op-haar-doel-afstevende dame iets te maken heeft met haar duistere verleden, waar geen van de buurtbewoners weet van hebben, zeker haar beste vriendin Charlotte niet, noch haar man en pleegdochter. En dat wil ze zo houden. Maar de toespelingen van Roux voorspellen niet veel goeds en in vlagen golft het ver weggestopte verleden opeens weer te voorschijn. Terecht dat Amy bang is, want al de volgende dag komt Roux vertellen wat ze weet en wat ze wil.
De twee vrouwen zijn aan elkaar gewaagd: de gewiekste Roux, met haar charmante zoontje Luca, die afpersen tot een levenskunst heeft gemaakt en Amy, gelukkig met haar man, pleegdochter en de baby, die als een pitbull haar nieuwe leven verdedigt. Het verleden wordt naar boven gehaald, een oude liefde uit haar schooltijd bezocht en zo komen we erachter wat Amy zo verbeten verborgen houdt. Stapje voor stapje, met al de schuldgevoelens, worden de gebeurtenissen nog eens nagegaan, met telkens weer onverwacht details, die het verhaal nog spannender maken. Wat heeft Roux met Amy’s zaken te maken en hoe kan Amy Roux’ verleden ontmaskeren? Want het is wel duidelijk dat Roux geen dame is met een schone lei.
Amy, de vertelster, heeft een licht sarcastisch karakter, die niet alleen Roux, maar ook andere buurtbewoners op onderhoudende en treffende manier uittekent. Ook haar strijd met Roux heeft deze ondertoon, maar ondanks dit sarcasme is het vooral de spanning die je aan het boek houdt gekluisterd. Het duiken heeft Roux haar leven teruggegeven en wanneer ze diep onder water is, kan ze het beste ontspannen. Ook voor de lezer zijn de onderwaterscènes een adempauze, ook al zit er natuurlijk eentje bij die niet zo ontspannen verloopt.
Water, duiken, een rustige woonwijk, een vreselijk ongeluk, een oude liefde, het zijn allemaal prima ingrediënten voor een ontspannend vakantieboek.
Joshilyn Jackson – Nooit heb ik ooit (Never have I ever, vert. Ineke Lenting), Nieuw Amsterdam 2020
Leeslinks:
Ontspannen speuren:
Sally Andrew – Tannie Maria
Een dorp en zijn verleden:
Joël Dicker – De verdwijning van Stephanie Mailer
Het leven in een woonwijk:
Richard Yates – Revolutionary Road