Het paard dat de weg kwijt was
Amerikaanse roman over een muzikant die terugblikt op zijn leven.
De in Reno geboren muzikant en songwriter Willy Vlautin beschrijft in zijn liedjes, net zoals in zijn boeken, de Amerikaanse ondermaatschappij, over mensen die vechten tegen de hobbels in het leven: werk, alcohol, relaties. Ook zijn laatste boek Het paard is gevuld met verhalen over gevechten tegen alcoholisme, eenzaamheid, liefdesverdriet en in dit geval een gevecht om als muzikant geld te verdienen.
Er staat een paard voor de deur
Al, een uitgebluste muzikant en songwriter, woont in een oud kantoortje op een verlaten mijnterrein in de bergen, waar hij slaapt, eet en liedjes schrijft, de enige passie die zijn leven nog overeind houdt. Tot op een dag, terwijl de sneeuw al in de lucht hangt, er een paard voor de deur staat. Het paard, ogenschijnlijk blind, blijft staan en weigert er vandoor te gaan.
Terwijl de winter de bergen wit kleurt, de coyotes steeds dichter bij het paard komen en Al wel iets moet doen, blijven er maar liedjes opborrelen met de nodige herinneringen. Over zijn muzikale carrière als gitarist én als songwriter. Over zijn oom Vern, over verschillende vrouwen die hij beminde en over zijn grote liefde Maxine, over eenzame hotelkamers, over saaie concerten in de casino’s, over verschillende bands waar hij in zat en tenslotte over de alcohol die veel kapotmaakte. Zo leren we al spelenderwijs waarom Al tenslotte ervoor koos om in alle eenzaamheid op een verlaten mijnterrein te gaan wonen.
Amerikaanse levensliederen
Een van de zwartste en rauwste boeken die ik ooit over het Amerikaanse leven heb gelezen is Suttree, van Cormac McCarthy. Daarin spelen desperado’s en hun alcoholisme een zware rol. Ook in Het paard van Willy Vlautin wordt gedronken en gewanhoopt. Maar Vlautins beschrijving van het leven van Al roept juist een prettige melange van donkere kleuren van de countrymuziek op, een verslavende hartslag die we in Suttree niet terugvinden.
In Malachy Tallacks roman Die mooie Atlantische wals is de hoofdpersoon ook een songwriter. In dat verhaal zweeft de muziek echter niet geheel overtuigd van de pagina’s, terwijl Al’s leven een blues is van vallen en opstaan: één album vol countryliederen over het zwerven langs diverse woningen en hotelkamers, langs muziekbandjes en vrouwen, langs ontmoetingen in schimmige kroegen. Een reeks van gebeurtenissen die aanleiding hebben gegeven tot tientallen Amerikaanse levensliederen. Het boek bevat dan ook meerdere songteksten, maar vooral een fikse hoeveelheid titels ervan, de steekwoorden die het leven van Al beschrijven.
Een aandoenlijk lied
De herinneringen aan een rijk leven vol muziek, vrouwen en eenzaamheid zijn soms in simpele bewoordingen gevat, maar het laat de lezer zeker niet onberoerd. Het brengt je weer even terug naar het oude Amerika, het land van Jack Kerouac waarin je van staat naar staat trok, je dromen achterna. Het land van de blues en de countrymuziek. Een land waar de toekomst voor je voeten lag, alleen moest je wel weten hoe het te pakken en moest je je niet laten afleiden door die zwarte engel alcohol.
En dan is er het paard, het stilstaande paard dat het leven van Al weer in beweging zet. Want het primitieve kantoor op het verlaten mijnterrein is niet de laatste woning van Al. Zijn leven begint weer een nieuw lied en ook het paard zal weldra op de tonen van een flinke country song kunnen rondstappen. Een aandoenlijk lied over een blind paard dat even de weg kwijt was.
Willy Vlautin – Het paard (The Horse, vert. Dirk-Jan Arensman), Meulenhoff 2024
Leestips
Over andere songwriters:
David Mitchell – Utopia Avenue
Malachy Tallacks – Die mooie Atlantische wals
Joseph O’Connor – De nacht is jong
De zwervende ziel van Amerika:
Cormac McCarthy – De passagier
Paarden met een symbolische rol in een verhaal:
Ali Smith – Gliff
Het Amerikaanse leven rondom paarden:
Cormac McCarthy – De grenstrilogie