Het schuimende leven
Colombiaanse roman over een schilder die terugdenkt aan de nacht toen zijn zoon stierf.
Het broze licht dat schijnt wanneer de jaren gaan tellen, is in deze roman prachtig verwoord. Een man overdenkt zijn leven, vooral de nacht dat hij, zijn vrouw, een zoon en vrienden in hun toenmalige woning in Manhattan gelaten de dood van zoon Jacobo afwachtten. Een nacht vol telefoongesprekken met Jacobo en zijn broer Pablo, samen afgereisd naar Portland om daar een einde aan zijn leven te maken. Misschien de zwaarste nacht van zijn leven, toen zijn geliefde vrouw Sara nog in leven was, toen zijn ogen hem nog perfect schuim lieten schilderen, toen hij nog sterk genoeg was om de dood van een zoon te dragen. Jacobo stierf na een tijd stevig lijden, wat al heftig genoeg was.
De kleine roman dwaalt van vroegere, gelukkige jaren naar latere tijden toen de schilder weer terug naar Colombia was verhuist, waar hij op een finca met huishoudster zijn leven beziet, waarin de verliezen zich opstapelen, waarin zelfs woorden het zelfs uiteindelijk laten afweten. De nacht dat Jacobo stierf is het scharnierpunt van de roman. Maar niks geen groot drama, het is een langzame wandeling langs lichtpuntjes in een late namiddag, waar de schemering grip op probeert te krijgen, iets dat vaststaat om te gebeuren. Ondanks al het zicht op lijden en de dood in het gezicht staren. Er is nog veel meer in het leven.
Oud worden is niet makkelijk. Het gaat gepaard met het verlies van geliefden en het achteruitgaan van lichamelijke functies. Toch is al dit verlies eerder met weemoed dan met pijn beschreven. Een klein maar krachtig meesterwerkje over liefde, kinderen, ongeluk, dood en de jaren die geruisloos de ouderdom binnensluipen. Over hoe het leven toch steeds draaglijk blijft.
Tomás González – Het broze licht (La luz difícil, vert. Jos den Bekker), Meridiaan, 2022
Leestips
Kleine verhalen over het leven en ouder worden:
Yü Miri – Station Tokio Ueno
Yasmina Reza – Droefenis
Kjersti Annesdatter Skomsvold – Hoe harder ik loop, hoe kleiner ik ben
Percy Kemp – Musc
Het vergankelijke leven:
Penelope Lively – Moon Tiger
Over een ‘grumpy old’ man:
Francesco Pecoraro – Leven in tijden van vrede