Het leven van een seksjunk gaat niet over rozen
Engelse, zwarte satire over een op seks beluste colporteur.
Bunny Munro verkoopt huis-aan-huis schoonheidsmiddelen. Hij wil de vrouwen niet alleen zijn koopwaar aanbieden, maar confronteert ze ook met zijn wat uit de hand gelopen libido. Thuis in Brighton kan zijn vrouw Libby het alleen zijn niet meer aan: ze is doodsbang voor een gehoornde moordenaar die de streek rond de Britse kustplaats onveilig maakt en ze meent dat de stad in brand staat. Op een dag treft Bunny haar opgeknoopt in een kamer van het huis. Hij beseft dat zijn vele neukpartijen daar een oorzaak van kunnen zijn en hij belooft in zichzelf beterschap. Te meer omdat hij de zorg krijgt over zijn negenjarig zoontje Bunny junior.
Al snel blijkt dat Bunny niet van de fles kan afblijven en hij blijft maar geplaagd worden met onweerstaanbare visioenen van sappige kutjes. Huisvader zijn is aan hem niet besteed: hij moet de weg weer op, op zoek naar de vrouwen. Dus neemt hij zijn zoontje mee in zijn Fiat Punto en gaat de wijde wereld in van de eenzame Engelse huisvrouwen.
Bunny junior is altijd trots geweest op zijn vader. Hoewel zijn grote liefde soms wel eens wankelt als hij steeds langer moet wachten in de auto, met als enige gezelschap zijn encyclopedie waaruit hij braaf leert hoe de wereld er uitziet. Zijn vader toont hem een totaal andere wereld, die hij maar matigjes weet te waarderen. Toch ziet Bunny junior ook wel eens dat zijn vader als een afgetuigde held van de stoeprand rolt. Dat is dan toch maar zijn stoere vader.
En zo schakelt deze roman tussen het verhaal gezien vanuit de door seks beluste vader en gezien vanuit het naïeve zoontje die vol verwondering de escapades van zijn vader gadeslaat, wat de soms ronduit ranzige scènes van de gedachtenwereld van Bunny senior een prettige afwisseling geeft.
Nick Cave, al dertig jaar bekend als eigenzinnige zanger van o.a. The Birthday Party, The Bad Seeds en Grinderman, toont met zijn tweede roman (de eerste verscheen in 1989: And the ass saw the angel) dat hij nog steeds geen doorsneekunstenaar is. Deze gitzwarte sekssatire toont onverbloemd hoe een man ten onder kan gaan aan zijn behoeften die hij niet in de hand kan houden. Het verhaal laat ook de eenzame vrouwen zien die zich door zo’n ongemanierde en totaal van lust bezeten man laten naaien.
Bunny Munro, met zijn vetkuif en zijn panter-ondergoed, is een groteske figuur die je misschien wel het liefst als een tekenfilmheld op het witte doek zou willen terugzien. Zijn bezetenheid van kutjes van fotomodellen, zangeressen en andere beroemde vrouwen brengt hem dusdanig het hoofd op hol dat er geen normaal leven meer mee valt te bezeilen.
Maar juist door deze totaal overdreven obsessie, gaat Nick Cave een grens over van een aanstootgevend verhaal naar een messcherpe satire over een zeer laag aan wal geraakte man, die zelfs in zijn vaderrol glansrijk zakt. Deze doorgedraaide sekswellusteling wordt natuurlijk wel afgestraft. Nog een leuk aspect van het verhaal.
Kun je door Bunny’s seksuele lustleven heen kijken, dan blijft er een prettig gestoorde, onderhoudende roman over, soms zelfs aandoenlijk wegens het zoontje en zijn leergierigheid. Een verfrissende opvolger van de beroemde boeken van Charles Bukowski, waar seks en alcohol een prominente rol in spelen. Ook de Ierse schrijver Irvine Welsh gebruikt seks, drugs en alcohol om een verloren jeugd uit te tekenen. Nick Cave echter gebruikt zijn zwarte humor om een bepaald soort mens genadeloos op de korrel te nemen. Met zijn bijna slapstick-achtige beschrijvingen heeft hij een grotesk mooi boek geschreven.
Nick Cave – De dood van Bunny Munro (The Death of Bunny Munro, vert. Paul Witte), Meulenhoff, 2009
Leestips
Verkopen aan dat saaie platteland:
Hilary Mantel – Voorbij het zwart
Zwarte humor uit Amerika:
Chuck Palahniuk – Stikken
Irvine Welsh en humor:
Irvine Welsh – De bedgeheimen van topkoks