Terug naar Lloret del Mar
Italiaanse roman rond een groepje Argentijnse jongens in Lloret del Mar.
Al enkele jaren verdwijnen van eind februari tot november een stelletje nietsnutten, of chicos piola (de slimme jongens) uit het Argentijnse stadje Lincoln naar Lloret del Mar aan de Spaanse kust. Dronero hoort elk jaar hun stoere verhalen aan over mooie vrouwen, drugs en discotheken. Maar Dronero wil liever voetballer worden en besluit hiervoor naar Italië te gaan, waar een grootvader van hem vandaan komt. Geruchten gaan dat je dankzij een Italiaans familielid een Italiaans paspoort kunt krijgen. Samen met zijn vriendin La Negra vertrekt Dronero naar een slaperig stadje in Italië, waar ooit zijn opa woonde. Een ver familielid ontvangt hem daar met open armen en wil hem wel helpen. Dronero echter wordt aan het lijntje gehouden door de Italiaanse overheid betreffende zijn papieren en op den duur blijkt het familielid toch niet zo netjes als hij zich voordeed.
Ontgoocheld vertrekt Dronero naar de Spaanse kust, waar hij de jongens uit Lincoln opzoekt en terechtkomt in een leven vol drugs, drank, kleine misdaad en veel uitgaan.
Voordat Dronero uit Argentinië vertrok, trof hij een ex-maat uit het leger, waarmee hij in de Falkland oorlog vocht. Deze man vroeg hem of hij in Spanje geen deel wilde uitmaken van een groep die wraak nam op Engelse soldaten. Wanneer er in Lloret del Mar een Engelse ex-militair wordt vermoord, zet dat Dronero aan het denken.
De mooie Argentijnse gigolo’s uit Lloret del Mar waren zo vermaard dat er jaren later in Nederland een televisieprogramma kwam, waarin vrouwen vertellen over hun vakantieliefdes in Lloret del Mar. Een Nederlandse journaliste gaat op zoek naar de jongens en aan de hand van deze getuigenissen, blijkt dat er vreemde dingen gebeurden tijdens de zomer toen een van de jongens uit Lincoln verdween aan de Spaanse kust.
Dronero bekijkt de uitzendingen en moet zich inhouden om niet naar de studio te bellen. Hij weet dondersgoed wat er in die tijd gebeurde…
Wie terugkijkt op zijn jeugd, zal zich niet meer alles herinneren. Er zullen momenten zijn die nooit meer gewist kunnen worden, er zijn andere momenten die zich meer in een mistig geheel afspelen. Zo ook het verhaal van Dronero: over zijn lege tijd in Argentinië na de Falkland oorlog, zijn droom die ten val kwam in Italië en de tijd dat hij zich mengde onder de chicos piola in Lloret del Mar. Soms worden momenten uitgelicht door zijn toenmalige vrienden en uiteindelijk licht Dronero zelf een aantal mistflarden op uit zijn tijd in Lloret de Mar.
Het verhaal is sfeervol geschreven, je voelt de hitte, het stof en de verveling. Wanneer het verhaal een wending maakt naar het Nederlandse televisieprogramma vele jaren later, weet je even niet waar het verhaal heen gaat. De spanning valt weg, het ritme in het boek wordt verstoord. Magliani’s beschrijvingen over de schoffies van weleer blijven echter beeldend en dan komen we weer bij Dronero terecht en valt het verhaal op zijn plaats.
Het strand van de romantische honden is een redelijk verhaal, in een niet overtuigende vorm, maar wel mooi verteld: een verhaal rond herinneringen die dreigen te vervagen over iemand die erbij wilde horen, maar kennelijk toch een verliezer was. Of de verliezer wint, laat ik in het midden.
Marino Magliani – Het strand van de romantische honden (La spaggia dei cani romantici, vert. Roland Fagel), Prometheus, 2011
Leeslinks
Herinneringen:
Michael Ondaatje -Blindganger
Almuneda Grandes – Luchtkastelen
Jennifer Egan – Bezoek van de knokploeg