Voorbij die mooie jaren
Amerikaans verhalen-mozaïek rondom een vriendenclub.
Korte verhalen lezen doe ik niet graag, hoe dikker, hoe aantrekkelijker een boek voor mij is. Ik twijfelde dus met het beginnen te lezen van Bezoek van de knokploeg. Maar het boek kreeg de Pulitzerprijs van 2011, dus was ik toch wel nieuwsgierig, sloeg het boek open en al bij het eerste hoofdstuk, werd ik gegrepen door Egan’s vlotte stijl, onderhoudende dialogen en innemende karakters. Bovendien kwam ik er al snel achter dat net zoals in David Mitchell’s roman Wolkenatlas, de verhalen uit Bezoek van de knokploeg niet echt op zichzelf staan: ze worden bij elkaar gehouden door een rode draad die door het gehele boek loopt.
Het is een opmerkelijke dikke draad, die op originele wijze langs de levens loopt van Sasha, Bennie en hun vrienden, die in de jaren 80 de muziekwereld van San Francisco binnenstapten met de punkband Flaming Dildo’s. Nadat hun vriendenclub uit elkaar viel, ging het leven door, meestal in New York, waar Bennie een succesvolle muziekproducer werd, en Sasha, na omzwervingen in Napels (Italië), zijn assistente werd, Bennie kinderen kreeg, Sasha weer verdween en 40 jaar later (in de toekomst) weer opdook in een woestijn, waar ze met haar kinderen woonde en sculpturen maakte uit afval. Stephanie, de vrouw van Bennie, moest een suïcidale vaarwel-toer van muzikant Bosco organiseren, wat werd overgenomen door haar broer Jules Jones, de roddeljournalist, die net uit de gevangenis was wegens het aanranden van het sterretje Kitty, die later door La Doll, die ooit de publiciteit deed voor Stephany, werd ingehuurd om het imago op te peppen van een duistere Generaal die beschuldigd werd van oorlogsmisdaden ergens in een bananenland. Via de kinderen van Bennie, Sasha en La Doll kunnen we lezen hoe het hun ouders en hun vrienden uiteindelijk is vergaan in het leven.
Het zijn 13 verschillende hoofdstukken waarin even zoveel mensen aan het woord komen: waarin onzekere Sasha een one-night-stand heeft met Alex; waarin Scotty zijn oude vriend Bennie met een bezoekje vereert in zijn chique kantoor. Veel later zal hij voor Bennie werken; waarin Bennie’s kinderen tijdens een safari commentaar leveren op hun vaders nieuwste vriendin Charly; waarin het filmisch vertelde verhaal van La Doll en Generaal B ergens in de bush; waarin Jules Jones zijn versie van de aanranding geeft en zijn zus Stephanie vertelt over haar eerste bezoek aan Bosco; waarin de dochter van Sasha via een powerpoint-voorstelling over haar familie vertelt; waarin het concert van Bosco plaatsvindt, dat wordt gered door de dochter van La Doll en waarin Alex en Bennie met weemoed aan Sasha terugdenken, wanneer ze langs haar oude appartement in New York lopen.
Al met al heel wat verhalen die zich als een puzzel presenteren, maar uiteindelijk prachtig in elkaar steken: hoe wil je dan een leven beschrijven met vriendschappen, liefdes en huwelijken die komen en gaan? Zo heeft Jennifer Egan op originele wijze een generatie beschreven, die begon met de hippe punkmuziek in San Francisco, het vlotte leventje van een muziekproducer in New York en het leven na een carrière. Waarnaast aspecten van onze snelle wereld met zijn b-kanten (Jules Jones), zijn bizarre kanten (imago oppeppen van een duistere generaal) en zijn sombere kanten (Scotty die het straatleven kent), en waar een nieuwe generatie met onze nieuw verworven sociale media in de hand een nieuwe toekomst tegemoet gaat.
Het is niet alleen de geniale constructie van het verhaal, maar ook Egan’s schrijfstijl, die bij elk personage weer anders is. Bezoek van de knokploeg is een prachtig, origineel verhaal dat je meteen zou willen herlezen.
Jennifer Egan – Bezoek van de knokploeg ( A visit from the Goon Squad, vert. Ton Heuvelmans) De Arbeiderspers 2011
Leeslinks:
Van dezelfde schrijfster:
Manhattan beach
Linkende verhalen:
David Mitchell – Wolkenatlas