Brazilië heeft gekozen voor een extreem-rechtse president: Bolsonaro. Een nieuwe episode in een land waar geweld in grote steden een eigen leven leidt en waar goed en kwaad hand in hand lijken te gaan. Van de grootste Braziliaanse schrijvers wist de in 2014 overleden Joâo Ubaldo Ribeiro misschien wel het beste hoe zijn volk om kan gaan met deze tegenstellingen. Zijn meesterwerk Brazilië, Brazilië was volgens zijn vertaler Harrie Lemmens “een boek barstensvol liefde voor het leven en de taal. Barok, rijk, weelderig als de Braziliaanse plantengroei, humoristisch en als het moet meedogenloos hard.”. Hier helaas geen bespreking van.
Maar dat hij over tegenstellingen schreef, is ook heel duidelijk in Bericht uit de vuurtoren, waar hij een ex-priester laat fulmineren over het leven en de slechte dingen.
Toen een uitgeverij een serie over de zeven hoofdzonden wilde uitgeven, kreeg Ribeiro eerst de zonde ‘luiheid’ toebedeeld, maar ruilde dit in voor ‘seks’. Hij had een aantal cassette’s ontvangen van een 68-jarige vrouw die hierop vertelde over haar bedenkelijke seksuele avonturen. Zo ontstond alweer een boek vol tegenstellingen, dat het nodige stof deed opwaaien in zowel Brazilië als in literatuurland: Het huis van de gelukkige Boeddha’s.
Tenslotte schreef de Peruaanse schrijver Mario Vargas Llosa een meesterlijk epos over een kleine gemeenschap rond een predikant in Brazilië, die er een geheel eigen stijl van leven op na hield, wat de Braziliaanse staat niet pikte. Het is een meesterlijk boek, op een andere manier ook weer over goed en kwaad: Oorlog aan het einde van de wereld (Helaas ook van dit boek geen eigen verslag).