De laatste twintig maanden van een verzamelaar
Over een antiek verzamelende Colombiaanse boer en familie en vrienden.
Bij Colombia denk je al snel aan maffia, drugs en rebellen, die in de Colombiaanse jungle regeren. Niet alle schrijvers voelen zich aangetrokken tot deze terreur zaaiende aspecten van hun land, of voelen zich niet zeker genoeg om erover te schrijven. Colombia biedt genoeg andere onderwerpen, zoals de machtige jungles en verpauperde kusten waar mensen een bestaan op proberen te zetten.
Honderd jaar eenzaamheid
Horacio’s verhaal is het vijfde in het Nederlands vertaalde boek van de Colombiaanse schrijver Tomás González en speelt op het platteland in een streek rijk aan citrusbomen, waar de stad nog niet is doorgedrongen en ook de jungle een opvallende afwezige is. Het speelt begin jaren zestig, toen de maffia nog geen totale grip op het Colombiaanse leven had en de inwoners wat rustiger konden ademhalen.
Horacio zou zomaar een telg kunnen zijn van de familie die het bekendste boek uit Colombia bevolkt, de Buendía’s, uit Honderd jaar eenzaamheid van Gabriel García Márquez. Don Horacio heeft dan wel geen nieuwe stad gesticht, maar leeft van de antiekhandel en heeft een groot huis gevuld met zijn vrouw Margarita, rebellerende zoon Jeronimo, zes dochters en dienstmeisje Carlina, die leven tussen antieke stoelen, tafels, schilderijen, hemelbedden en nog veel meer. Overdag komen daar nog eens een rits schoonzussen, wat broers en vrienden bij, de vrouwen echter ver in de meerderheid.
Langzaam naar de eindstreep
Horacio zal de honderd niet halen, noch zal hij eenzaam zijn, want hij weet zich omringd door verschillende Pacho Luis’en, zoals broer Elias (schrijver), vriend Alvaro (die gokhallen beheert) en zwager Eladio (dokter) worden genoemd. Deze heren treffen elkaar regelmatig, zo niet dagelijks, en vinden steun bij elkaar. Horacio’s enige probleem is dat hij moeite heeft zich van zijn spullen te scheiden. Er is bijvoorbeeld zijn oude Volkswagenbusje dat hij met overdreven liefde koestert en er staan twee koeien op stal, lieve dames die gedekt moeten worden opdat er weer wat kalfjes worden geboren. Zelfs met de hulp van zijn vrienden en fluimen spugende boer Pacho heeft dat soort zaken heel wat voeten in de aarde. En zo vaart Horatio langzaam naar de eindstreep, liefdevol gadegeslagen door zijn familie en vrienden.
Nieuw leven
Horacio’s verhaal is vooral een sfeervol boek. Waarin de laatste twintig maanden van Horacio zachtjes voortkabbelen, af en toe een beetje opgehouden door kleine hindernissen. Horacio is in de nadagen van zijn leven, te oud om zich overal druk over te maken, te oud om nog te genieten van een huiskamer vol kwebbelende dames, te oud om zelfs zijn zoon de les te lezen. Nog lang niet klaar met het leven, ook al kruipt dat langzaam naar de eindstreep. Terwijl de dood geduldig wacht op Horacio, groeien er in de koetjes nieuwe kalveren. Het leven gaat door, met of zonder Horacio of zijn schatten.
Romige chocolademelk
Het verhaal is doordesemt met vlagen lichte humor en onderhoudende karakterschetsen, ook al blijft Horacio in het midden van de belangstelling. Maar zijn leven wordt juist zo rijk door de kleurrijke kring met vrouwen die regelmatig in zijn huis samenklonteren en door wat zijn vrienden en broers, die hem door en door kennen, allemaal van hem pikken. Het verhaal is net geen Zuid-Amerikaans magisch realisme, maar duidelijk afkomstig uit het land van Gabriel García Márquez. Bovendien heeft Tomás González een warme toonzetting gevonden voor zijn teksten, waardoor de roman leest als smullen van een hete kop romige chocolademelk
Tomás González – Horatio’s verhaal (La historia de Horacio, vert. Jos den Dekker), Meridiaan Uitgevers 2024
Leestips
Van dezelfde schrijver:
Het broze licht
Over een ‘gewoon’ leven in Colombia:
Pilar Quintana – De afgronden
Pilar Quintana – Het teefje
Kleine verhalen over het leven en ouder worden:
Luis Carrasco – Het hellen van een leven
Yü Miri – Station Tokio Ueno
Yasmina Reza – Droefenis
Kjersti Annesdatter Skomsvold – Hoe harder ik loop, hoe kleiner ik ben
Percy Kemp – Musc
Het vergankelijke leven:
Penelope Lively – Moon Tiger
Over een ‘grumpy old’ man:
Francesco Pecoraro – Leven in tijden van vrede