Twin Peaks
Amerikaanse roman over criminaliteit in een kleine gemeenschap.
De setting van deze nieuwste roman van Ron Rash is een en al Twin Peaks. Ver weg in de Appalachen (Noord Carolina) ligt een gemeente waar sheriff Les zijn laatste weken afwacht voor hij met pensioen mag. De rust is hem niet gegund, want op een resort voor vissers is een plotse vissterfte. De verdachte is makkelijk te vinden en dat plaatst Les tegenover zijn oogappel Becky, de parkwachter van het nabijgelegen natuurpark.
In tegenstelling tot de tv-serie Twin Peaks gaan hier de gebeurtenissen snel. De op het eerste gezicht idyllische gemeenschap verbergt uiteraard duistere geheimen en de natuur wordt onveilig gemaakt door meth-kokers en -gebruikers.
Zowel Les als Becky hebben een zwaar verleden, die vooral Becky heeft getekend voor het leven: zij heeft haar heil gevonden in de natuur en de poëzie en wanneer ze aan het vertellen slaat, is haar verhaal doordrenkt van de mysterieuze schoonheid van natuur en woorden. Les’ verhaal houdt de lijnen wat strakker, zodat we niet geheel verdwalen in deze kleine eco-thriller.
Ik ben een groot fan van Ron Rash die zijn liefde voor zowel literatuur als natuur combineert in prachtige plattelandsromans, waarin het broeit en men stoeit en geweld altijd op de loer ligt. In Serena nam hij de lezer mee naar een houthakkerskamp, waar de nieuwe vrouw van de baas al snel als een kenau de macht overneemt. In De fluitspeler komen we op een afgelegen boerderij, ver weg van de Tweede Wereldoorlog, waar een broer en zus proberen te overleven. Beide romans zijn spannend en aangrijpend: de liefde wordt uitgedaagd, spanning bouwt zich op en het rauwe leven wordt blootgelegd.
Boven de waterval mist weliswaar grootse romantiek en ook de spanningsboog is kort gespannen: geweld is minder rauw en de vertelstemmen – Les en Becky hebben om en om een hoofdstuk – maken het verhaal minder krachtig. Wat blijft is nog altijd een boek om van te houden: fraaie, beeldende zinnen en het beeld van het leven in de natuur, dat lang niet zo idyllisch is als we denken. In Rash’ vorige romans waren het historische feiten die het verhaal kleur gaven, in Boven de waterval is het het moderne Amerika met zijn schietpartijen op school, drugsgebruik en depressiviteit die de verste uithoeken van het land weten te vinden.
Rash is een rasverteller: zijn personages worden snel levende zielen met wie je je verwant voelt. Het slaperige leven in zo’n kleine gemeenschap wordt met een paar rake zinnen uit de doeken gedaan en de altijd sterk aanwezige natuur die dat alles omgeeft, maakt dat je meteen ter plekke wilt zijn. Hoewel niet zo groots en dramatisch als zijn vorige twee in Nederland gepubliceerde romans, is dit er toch weer een om niet te missen: poëtisch en spannend. Het enige nadeel is dat dit verhaal iets te kort is: zou Rash de uitdaging willen aangaan om een dikker boek te schrijven, zodat we wat langer in zijn fascinerende wereld kunnen verblijven?
Ron Rash – Boven de waterval (Above the Waterfall, vert. Anneke Bok en Nan Lenders), De Geus 2016
Leestips:
Van dezelfde schrijver:
Serena
De fluitspeler
Nog een boek met Twin Peaks gehalte:
Ilona van Mil – De stilte van Sugarmilk Falls
Over het ruige plattelandsleven in Amerika:
Keith Haruf – Het avonduur
Thomas Savage – Het geweld van de hond
Mark Spragg – De vrucht van steen
Annie Proulx – De laatste troef
Grace Metallious – Peyton Place
Over een schietpartij op school:
Laura Kaschiske – Het leven voor haar ogen
Over forellen en een waterval:
Matthew Condon – De forellenopera