Waarom haalt Nederland opeens pamfletten van Amerikaanse predikers in huis? De verklaring van Nashville behoort tot extremistische gelovigen en net zoals als andere extremistische gelovigen, passen die niet in de Nederlandse samenleving. Amerika echter staat bol van kleine gelovige gemeenten, die allen een eigen prediker en geloof hebben. TV-predikers, die vaak spreken voor hun eigen portemonnee, zijn niet meer uit Trump-land te weren.
Gina B. Nahai schreef een prachtig boek over de Holy Rollers, een nog steeds bestaande sekte in Amerika, waar gelovigen bezeten raken van de Heilige Geest en zo immuun raken voor gif. Wat niet altijd werkt: Zondagsstilte
Flannery O’Connor steekt de draak met geld verdienende predikanten en laat haar hoofdpersoon een prediker worden met een geloof zonder Jezus. Een inktzwarte satire, die het fenomeen predikers en hun gelovigen eens flink in hun hemd zet: Wijs bloed
Mormonen is best een grote godsdienst, maar niet zo fanatiek in het veroordelen van anders gelovigen. Toch hebben ook zij hun regels, waaronder polygamie. Alissa York schreef een indrukwekkend mooie roman over een mormonenfamilie, waarbij de slachtpartij van Mountain Meadows in 1857 een grote rol speelt: Vreemde ogen.
Brady Udall heeft meer een komedie geschreven, dan een satire over een mormoonse familie met achtentwintig kinderen. De heer des huizes doet zijn best, maar het huishouden lijkt hopeloos te ontsporen: De eenzame polygamist.