“Het strand”
Nederlandse roman over een jongen die vlucht voor zijn verantwoordelijkheden.
Hoe beschrijf je een dip, zonder aan een ellenlang klaagstuk te beginnen? Het meest originele boek hierover is Naïef. Super van de Noorse schrijver Erlend Loe, waarin de hoofdpersoon als reddingslijn naar de wereld zijn leven in rijtjes vat, waarin hij schrijft wat hij wel en niet leuk vindt en waarop de meest wonderlijke onderwerpen staan.
De dip van een al wat oudere man, de hoofdpersoon van Op drift van de Franse schrijver Emmanuel Carrère, begint verrassend genoeg op de dag dat de man zijn snor af scheert en hij in een wereld komt die voor hem onherkenbaar is.
David Mulder heeft gekozen voor de man die een pakje sigaretten gaat halen en nooit meer terugkomt. Krijn is vijfentwintig jaar en besluit op een dag, geheel plotseling, te reageren op een advertentie voor een baan op een toeristisch eiland in het zuiden van Europa. Hij laat zijn zwangere vriendin Anouk achter zonder afscheid te nemen, net zoals zijn moeder, die net een geslaagde hartoperatie achter de rug heeft, zijn vader met wie hij niet kan opschieten en zijn beste vriend Vincent, met wie hij in een bandje zat.
Time share appartementen verkopen aan toeristen blijkt al snel niets voor Krijn te zijn en zo belandt hij op een deel van het strand waar verschillende individuen zonder geld of baan rondhangen. Eerst is Krijn blij ergens bij te horen, maar hij ontdekt al snel dat dit nutteloze rondhangen ook al niet in zijn leven past.
De man voor wie hij de meeste sympathie heeft is Fumbe, een Afrikaanse bootvluchteling die op een dag op het eiland aanspoelde. Met hem reist hij de binnenlanden in, op zoek naar een vermeende wetenschapper die Fumbe dolgraag wil ontmoeten. De binnenlanden zijn echter niet geheel zonder gevaar.
Het hele verhaal is opgetekend als één lange brief naar Vincent, Krijns beste vriend. Hierin beschrijft Krijn niet alleen zijn belevenissen op het zuidelijke eiland, maar ook zijn verleden: de moeizame relatie met zijn ouders, zijn fascinatie voor zijn opa die op een dag in de Tweede Wereldoorlog door de Gestapo werd weggerukt uit zijn gezin en die als laatste levensteken nog een brief aan zijn vrouw schreef, zijn relatie met Anouk, een ex van Vincent, en vooral zijn gevoelens voor Vincent, die hij op handen leek te dragen, maar waar ook knellende zaken zaten. Het is duidelijk dat Krijn in een levensdip zit en het is maar de vraag of hij er ook uitkomt.
Zulke levensfasen zijn moeilijk te omschrijven en je moet er maar een mooie vorm voor vinden om het verhaal te vertellen. David Mulders keuze voor een vlucht naar een vakantie-eiland is zo slecht nog niet. Veel mensen dromen van een onbezorgd leven op een warm eiland. Alleen moet je natuurlijk wel een invulling vinden voor dat leven, zelfs op een warm en zonnig eiland, waar het leven je zorgeloos lijkt toe te lachen. Krijns zorgen zijn echter met hem meegereist, vandaar dat hij aan een brief is begonnen, die hij schrijft op steeds kleinere stukjes papier, bij gebrek aan geld om papier te kopen. Zelfs de typografie van het boek is hier bij aangepast. Wat wel een leuk effect heeft, maar niet zo sterk is als de typografie in de boeken van bijvoorbeeld Mark Z. Danielewsky of de onderhoudende verhalen De verzamelde werken van T.S. Spinet van Reif Larsen of Gehaaid van Steven Hall.
Toch is Pooldrift een onderhoudende roman met een originele stem. Geen navelgestaar, maar een volwassen verhaal, waarbij het duidelijk is dat de schrijver, net als Krijn, naar nieuwe wegen zoekt.
David Mulder – Pooldrift, Anthos 2010
Leeslinks
Wanneer het leven niet meezit:
Marino Magliani – Het strand van de romantische honden
Erlend Loe – Naïef. Super
Erlend Loe – Doppler
Emmanuel Carrère – Op drift
Florian Zeller – De ontsnapping van Julian Parme
Peter Terrin – Blanco
Véronique Olmi – Geen gewone dag
Robert Sedlack – Afrikaans safaridagboek
Kenneth Cook – Aangeschoten
Robert Stone – Schimmenbaai
Tomas Lieske – Nachtkwartier