‘The Golden Boy’ van een nieuwe generatie,
Autobiografische roman van jonge Amerikaanse schrijver.
Zeer populair boek dat in Amerika in 2000 insloeg als een bom: eindelijk wat nieuws! Ook nadat de Nederlandse vertaling in November 2000 werd uitgegeven, werden zowel het boek als de schrijver in Nederland ook zeer populair. Waarom? Omdat het boek in een frisse en nieuwe gedurfde stijl is. Omdat de schrijver, hoewel soms wat ironisch, een perfect beeld geeft van onze moderne maatschappij en er niet voor schuwt daarover ook zijn banaalste gedachten te schrijven, zonder in een groot cliché te vervallen. Omdat de schrijver, hoewel hij soms wel poogt heldhaftig te zijn, geen hilarische held noch een tragische held is. Omdat hij het leven beschrijft zoals het op hem af komt. Omdat hij ondanks alle tegenvallers in zijn nog jonge leven, het leven met beide handen aanpakt en er iets van wil maken. Omdat de schrijver vernieuwing wil op eigen leest.
Door menig criticus wordt Dave Eggers uitgeroepen tot de ‘Golden Boy’ van een nieuwe generatie. En waarom ook niet? Hij heeft een nieuwe weg in de literatuur opengegooid, en niet alleen met zijn boek, maar ook met zijn bestaande literaire tijdschrift McSweeneys, dat een platvorm biedt voor jonge schrijvers. En niet alleen een platvorm, maar Eggers zoekt ook een weg om voor niet te veel geld dit te kunnen doen: via internet. De financiën voor het tijdschrift worden net als in het boek het tijdschrift Might met veel moeite bijeengebracht uit persoonlijke fondsen en McSweeney’s wordt in IJsland gedrukt, maar kan ook op internet bezocht worden. Hij zoekt nieuwe wegen voor schrijvers om hun werk uit te geven. Zo wordt bijvoorbeeld de schrijvers ook gevraagd zelf de omslag en de lay-out van hun artikels/boekjes te ontwerpen. Waarom zou een uitgever beter weten hoe je eigen boek eruit moet zien?
Nu heeft de schrijver een jackpot geraakt met een bestseller en is hij in een klap wereldberoemd en melden jonge schrijvers zoals de Engelse Zadie Smith zich aan om mee te doen met McSweeney’s (genoemd naar Eggers moeder).
Het boek zelf begint met een aangepaste colofoon, richtlijnen en suggesties om van het boek te genieten, een 9 pagina tellend voorwoord met daarin een aantal uit het verhaal weggelaten passages, gevolgd door een verantwoording van 17 pagina’s waarin suggesties zoals je boek inruilen voor een floppy met daarop het boek met andere plaats- en persoonsnamen, of schema’s die je per post kunt bestellen. Beter is misschien al deze pagina’s pas achteraf te lezen.
Het verhaal zelf, een weergaloze zelfreflectie van een jongen die zijn ouders verliest en vervolgens de opvoeding van zijn jongere broertje ter hand neemt, is een soms ontroerende, soms hilarische blik op onze moderne tijd, waarin uitgebreid staat hoe het is iemand met kanker te verzorgen, waarin niet geaarzeld wordt dan weer tegen en dan weer voor een soort Big Brother-programma op MTV te zijn, waarin een suïcidale jongen zijn plaats in het boek opeist. Een boek met geen cliché seks scènes, drugs- en alcoholscènes, een boek zonder geweld, een boek over gewoon een nette Amerikaanse jongen met idealen.
Stond Jack Kerouac’s On the road model voor de 60-er jaren, Brett Easton’s Less than zero model voor de 80-er jaren, misschien is dit boek het model voor het begin van 2000: geen overmatige seks en drugs, maar een overdachte rock & roll.
Dave Eggers – Een hartverscheurend verhaal van duizelingwekkende genialiteit (A Heartbreaking Work of Staggering Genius), Vassallucci 2000
Boekentips:
Van dezelfde schrijver:
Helden van de grens
U Zult Versteld Staan Van Onze Beweeglijkheid
Over de games-generatie:
Gabrielle Zevin – Morgen en morgen en morgen
Nathan Hill – De nix
Over generatie X:
Brett Easton Ellis – Wit
Nog meer jong talent uit Amerika:
Michael Chadon – De wonderlijke avonturen van Kavalier & Clay