De goden straffen nog steeds
Engelse roman over de vermeende zelfmoord van een vrouw op een fictief Grieks eiland.
Thiminos is een (fictief) eilandje vlakbij het Griekse eiland Kos. Er woont een kleine hechte gemeenschap in een tweetal dorpen, waar iedereen iedereen kent. Voor het toeristenseizoen is begonnen, stapt er op een goede dag een dikke man van de veerboot uit Athene, die regelrecht naar het politiebureau stapt, waar hij zich voorstelt als Hermes Diaktoros uit Athene. Hij begint vragen te stellen over de vermeende zelfmoord van Irini Asimakopoulos, wat de dienstdoende commissaris irriteert. Ze zijn mans genoeg op het kleine eilandje om een zelfmoord af te handelen.
De dikke man is echter een andere mening toegedaan en begint zijn eigen onderzoek naar de omstandigheden van de dood van Irini. Hij dwaalt over het eiland en spreekt met de man van Irini, met de schaapsherder die iets kan hebben gezien, met caféhouder Nikos, de oom van Irini en hij probeert te praten met de man waarover wordt gezegd dat hij een verhouding met Irini had.
Hermes is de boodschapper van de Goden en een zielenheler. In het verhaal is de dikke man Hermes Diaktoros als een moderne detective gestuurd om Irini naar de Hades te begeleiden, door het mysterie van haar dood op te helderen. Hij helpt de verdrietigen en straft op eigenzinnige manier de schuldigen. De dikke man doet een beetje aan detective Columbo denken, die ogenschijnlijk dom overkomt, maar uiteindelijk slim en uitgekookt is.
Het boek wordt als een literaire thriller aangeboden. De kracht van het boek zit hem echter niet in de spanning, maar in de onderhoudende sfeerbeelden van een klein Grieks eiland en een kleine leefgemeenschap.
Wat er op het eerste gezicht als een idyllische plek op aarde uitziet, blijkt helemaal niet zo’n paradijselijke plaats te zijn. Het dorp is te klein voor alle roddels en achterklap. Bovendien bestaat er een pikorde in de leefgemeenschap. De baas lijkt de commissaris te zijn, die alle macht heeft om vergunningen te weigeren of mensen zonder meer in te rekenen als ze hem niet aanstaan. Dan komen de families met het geld.
En dan is er nog het feit dat de meeste mannen ongestraft vreemd kunnen gaan. Als ze het maar zo onopvallend mogelijk doen.
Irini komt niet van het eiland, dus is ze in de ogen van de dorpelingen een vreemdelinge en wordt ze extra in de gaten gehouden. Wanneer Irini vreemd dreigt te gaan, keert dan ook het merendeel van de gemeenschap zich tegen haar.
Anne Zouroudi, getrouwd met een Griek, heeft zelf genoeg van het leven op een klein Grieks eiland geproefd om als een volleerde Griekse volop details van het Griekse leven te presenteren. Maar juist wel de details die je als buitenlander opvallen. Dat maakt van dit boek een waardevol sfeerbeeld voor de mensen die graag naar Griekenland gaan of van de Griekse sfeer willen proeven. Met haar verhaal beschrijft Zourouni echter ook de benauwdheid van een kleine leefgemeenschap, waarin de mensen niet zomaar uit de school klappen over wat er tussen de mensen gebeurt.
De opbouw van de spanning in De boodschapper uit Athene verloopt net zo traag als het leven op Thiminos, hoewel je op het eind van het verhaal maar al te graag wil weten hoe Irini aan haar einde kwam. Het is vooral een bijzonder onderhoudend boek, dat je zonder problemen meeneemt naar het leven op een klein Grieks eiland. En ditmaal geen euforische woorden over het leven onder een zon, maar over het barre leven in de winter, wanneer regen en storm de mensen binnenhouden, of wanneer een kleine zonnestraal wat warmte geeft. En ondanks de stinkende beerput die de dikke man opentrekt, is het een hartverwarmend boek.
Anne Zouroudi – De boodschapper uit Athene (The Messenger from Athens), vert. John Gilkes, Sijthoff 2007
Leeslinks
Spannende boeken over hedendaags Griekenland:
Petros Markaris – Bloedrechters
Petros Markaris – Het late journaal
Petros Markaris – Nachtvlinder