De erfenis
Fantasieroman rond het vergeten koninkrijk Septimanië.
Wie heeft er ooit van Septimanië gehoord? Ik niet, maar Wikipedia natuurlijk wel. Die schrijft zelfs een behoorlijk groot stuk over de broeierige geschiedenis van een klein land dat zich tijdens de donkere middeleeuwen uitstrekte in en rond de hedendaagse Franse streek Languedoc. Maar er zijn meer verhalen over dit vergeten koninkrijk. De Amerikaanse schrijver Lee Levin schreef het boek The Messiah of Septimania, waarin wordt verteld over een land dat 150 jaar lang door joden werd geregeerd. Het was dit boek dat Jonathan Levi inspireerde tot het schrijven van zijn kleurrijke roman Krachtenspel.
Wat als dit rijk nooit verloren was gegaan, maar als een geheim land was blijven bestaan? Dit is het uitgangspunt van de roman. Het verhaal onthult de geschiedenis van Septimanië en speelt met kunst, wetenschap en nog veel meer geschiedenis. Terwijl het verhaal slechts speelt in Cambridge, Rome en New York, wordt de gehele wereld erbij betrokken. Het boek staat bol van intrigerende verhalen en scènes, à la Verhalen uit Duizend-en-één-nacht, tot modern theater waarbij de helft van Rome wordt ingezet als acteur. De wetenschapper Isaac Newton waart als een rode draad door het verhaal en ook de kunst van beeldhouwer en architect Gian Lorenzo Bernini kom je regelmatig tegen. Maar het mooiste van dit verhaal is dat Jonathan Levi jongleert met de geschiedenis, de zwaartekrachtwetten van Newton en het verhalen vertellen.
Het boek begint met een memorabele scène in de kerktoren van St. George Whistler Abbey. Daar ontmoet natuurkundestudent Malori, die er het orgel stemt, de net in wiskunde gepromoveerde jonge en mooie Louiza. De liefde slaat als de bliksem in en blijft de drijfveer van de avonturen van Malori, want deze romantische ontmoeting is voorlopig de laatste: het stel verliest elkaar meteen uit het oog. Niet lang daarna erft Malori een dagboekje met Isaac Newtons mysterieuze woorden: “Ik heb de Ene Ware Regel gevonden”. Het blijft niet bij dit cryptische boekje, Malori blijkt ook een koninkrijk te hebben geërfd: Septimanië.
Malori betreedt de wonderbaarlijke wereld van dit mysterieuze koninkrijk, bestuurd vanuit een luxueuze villa in Rome, het jaar waarin Aldo Moro werd ontvoerd en vermoord (1978). Het biedt alles wat iemand zou wensen en heeft een meer dan grote bibliotheek waarin je je leven lang kunt studeren. Het enige wat ontbreekt is Louiza en zonder Louiza zal Malori nooit gelukkig zijn.
En zo vult Malori zijn jaren in: luisterend naar de wonderbaarlijke geschiedenis van Septimanië, hard studerend op Isaac Newton, zoekend naar Louiza. Zijn trouwe meester Settimio helpt hem bij staatszaken en filosofie, de excentrieke Roemeense toneelregisseur Tibor en zijn vrouw Cristina raken verstrikt in zijn zoektocht naar Louiza en de Italiaanse secretaresse Antonella uit Cambridge met haar koekjestrommel maakt tenslotte veel duidelijk.
Het verhaal zit vol oude en moderne geschiedenis, kleurrijke avonturen en mysteriën. Er is de Pit (van een appel) die meereist met Malori, maar later zal worden geschonken aan Ottavia, het meisje dat later in het verhaal wordt geïntroduceerd en die ook de zwevende appel bevrijdt uit een kunstwerk in de villa van Septimanië. Er is de turbulente vriendschap tussen Malori en Tibor, de grote liefde voor Louiza en er is de aandoenlijke relatie met Antonella.
Het is alleen jammer dat het rijk Septimanië, zo mooi ondersteund door prachtige verhalen, uitdooft als een kaars, net zoals de magie het verhaal verlaat, wanneer blijkt dat Malori, verblind door de liefde voor Louiza, de realiteit uit het oog verloor. Desondanks is dit boek een onderhoudend spel van prachtige beeldtaal, fantasieverhalen en een krachtmeting tussen dromen, realiteit en wetenschap.
Jonathan Levi – Krachtenspel (Septimania, vert. Inger Limburg en Lucie van Rooijen), Nieuw Amsterdam 2017
Leeslinks
Over een andere (fictieve) joodse staat:
Michael Chabon – De jiddische politiebond
Over magie:
Susanna Clarke – Jonathan Strange & Mr. Norrell