Kind vermist
Amerikaanse roman over de zelfkant van het gokparadijs Las Vegas.
Kind vermist in het bruisende Las Vegas. In dit gokparadijs kun je je moeilijk kinderen voorstellen, maar tussen, achter en naast al die verblindende gokpaleizen, wonen ook gewone mensen met kinderen, die de zaak draaiende moeten houden. Zo werd de Amerikaanse schrijver Charles Bock zelf in Las Vegas geboren. Zijn ouders hadden er een bank van lening. Wanneer de mensen hun dromen hadden verloren in de casino’s, konden ze daar terecht om wat geld te beuren voor een laatste gok of een terugreis naar huis. En zo schrijft Charles Bock in zijn debuutroman Mooie kinderen niet over de mensen die verwoede pogingen doen om rijk te worden in ‘s werelds grootste gokstad, maar neemt hij de lezer mee door de achterstraatjes van Las Vegas en de woestijn, die net zo meedogenloos dromen verslinden als de gokpaleizen.
Zijn boek gaat over ‘mooie’ kinderen, maar wel in de negatieve zin. Het is de twaalfjarige Newell Ewing die op een avond met een wat ouder vriendje uitgaat en nooit meer terugkeert naar huis. Zijn moeder Lorraine herinnert zich nog wat haar zoon had gezegd over dit uitje: “Eerst hamburgers, gevolgd door anale penetratie”. Ze wist dat hij haar zat te pesten, maar toch blijven zulke woorden hangen, zeker wanneer je je zoon vervolgens nooit meer terugziet.
Newell Ewing leefde niet aan de zelfkant van Las Vegas, en ook al was zijn moeder vroeger een revuemeisje geweest, zijn vader Lincoln verdient genoeg geld voor een mooi huis en om alles te kopen voor zijn zoon wat hij maar wenst. De avond dat Newell verdween, had echter alles te maken met de donkere zijde van de overbelichte woestijnstad.
De rijkdom van Newell stond in schrille tegenstelling tot wat zijn oudere vriendje en striptekenaar Kenny had, die het moest doen met een vader in een aftandse woonwagen en later met een tante die met een geladen Beretta op schoot achter de toonbank over een pandjeshuis waakte. En dan heeft Kenny het nog niet eens zo slecht getroffen met een liefhebbende tante. Het kaal geschoren punkmeisje is van plan nooit meer naar haar saaie moeder terug te keren. En ook de zwangere Daphne is aangewezen op de straat en haar verknipte vriendje Lestat. De stripper Cheri, een van de meest kleurrijke karakters van het boek, laat zich door haar vriendje Ponyboy overhalen haar borsten te vergroten zodat ze met haar nieuwe voorgevel, ‘waar een helikopter op kan landen’, meer geld verdient. Haar vuurspuwende borsten zijn een regelrechte hit in een van de smoezelige striptenten en zo ziet Ponyboy nog veel meer mogelijkheden om met Cheri geld te maken. Er is ook een aan seks en videospelletjes verslaafde striptekenaar Bing, die zijn mannetje staat in diverse chatrooms en zo wordt dit verhaal over de vermissing van Newell Ewing bevolkt door een bizarre verzameling ‘mooie’ kinderen.
Ook de ouders van Newell, Lorraine en Lincoln, ontkomen niet aan de keerzijde van de medaille. Hun huwelijk was al tanende voordat Newell verdween, maar nu ze verbeten speuren naar sporen van hun zoon, en ieder op zijn eigen manier het verdriet proberen te verwerken, drijven ze in rap tempo uit elkaar. Lincoln kijkt stiekem pornofilms en Lorraine probeert haar verloren liefde eerst op katten uit en gaat vervolgens werken bij een stichting voor vermiste kinderen.
Terwijl Charles Bock een reconstructie maakt van hoe de avond eruit zag toen Newell verdween, krijgt de lezer het tegenovergestelde beeld voorgeschoteld van een wereld die normaal glimmer en glamour uitstraalt. Ook Las Vegas heeft kennelijk zijn keerzijde en meer nog dan de vermissingszaak rondom Newell, is de onderhoudende en soms minutieuze manier waarop Bock zijn karakters beschrijft de grote kracht achter dit boek.
Het gaat over een generatie kinderen die hun weg zoeken in een consumptiemaatschappij waar liefde een verloren woord is. Ze klampen zich wanhopig vast aan de eerste enkele groene grasspriet die ze op hun weg tegenkomen, meestal een grasspriet die net zo verloren is als zijzelf.
Terwijl de grauwheid rond deze karakters je tegemoet straalt, weet Bock ze toch zijn liefde te schenken en maakt zijn ‘kinderen’ tot wezens die je stevig in je armen wil nemen om ze te knuffelen. Bock haalt met dit verhaal deze kinderen in de glitterende schijnwerpers van Las Vegas; ze zijn geschapen om nooit meer te vergeten.
De voor zijn twaalfjarige leeftijd behoorlijk vroegwijze Newell is weliswaar vermist, maar trekt als een spookgedaante door het verhaal. Vindt hij zijn plek tussen de outcast karakters van Las Vegas, of is hem iets ergers overkomen? Mooie kinderen is een prachtig verhaal, dat je als een puzzeltocht door de donkere krochten van de lichtstad Las Vegas leidt.
Charles Bock – Mooie kinderen (Beautiful Children, vert. Ton Heuvelmans), De Bezige Bij 2009
Leeslinks
Over de zelfkant van de maatschappij:
Smith Henderson – Montana
J.T. Leroy – Het hart is bovenal bedrieglijk
Chuck Palahniuk – Fight Club
Heather O’Neill – Slaapliedjes voor kleine criminelen