Het ultieme recept
Argentijnse kroniek over een familie die een succesvol restaurant leiden in een kustplaats.
Het Almacén Buenos Aires werd in 1911 opgericht in Mar del Plata. Het was oorspronkelijk het restaurant van Luciano en Ludovico Cagliostro, de twee Italiaanse broers die naar Argentië reisden om te zien of dit land werkelijk zo aantrekkelijk was als een zeeman ze in Marseille probeerde wijs te maken. Na negen jaar hadden ze genoeg geld om een prachtig restaurant neer te zetten, het Almacén, dat binnen de kortste tijd een beroemd restaurant werd en altijd een succesvolle zaak bleek. Maar niet voor de eigenaren. Luciano en Ludovico kwamen al snel tragisch aan hun einde. Toen nam de al veel eerder geëmigreerde oom en zijn familie het restaurant over: De Ciancaglini’s.
De roerige Argentijnse geschiedenis met zijn brute dictaturen zorgde ervoor dat er niet veel rust in de tent was. Keer op keer namen andere koks het roer over in de keuken, geïnspireerd door het geweldige Kookboek voor de zuidelijke zeeën dat de broeders Cagliostro hadden nagelaten. De laatste telg uit de familie die het restaurant vereerde met weergaloze recepten was César Lombroso. Gefascineerd door het kookboek van zijn oud-ooms, liet hij zich inspireren tot wel heel macabere recepten.
Het boek is zowel een vogelvlucht over de Argentijnse geschiedenis van de 20ste eeuw, als een familiekroniek over een emigrantenfamilie met een speciaal restaurant. Het verhaal suist door de twee wereldoorlogen en Mussolini in Italië en door verscheidene revoluties in Argentinië. Eva Perron (Evita) bezet prominent een pagina.
Maar het is ook een boek voor smulpapen. Niet alleen koks en hun gerechten worden vernoemd, het boek somt ook de ingrediënten op voor de meest uiteenlopende gerechten. ‘Gouden vlammen’, een gerecht met mosselen, garnalen met o.a. Parmezaanse kaas, filets van hondshaai met sesamzaadjes en koriander, zeetong chateaubriand met champagnesaus, gehaktbrood met Jamaicaanse peper en ga zo maar door.
Het verhaal stuitert heen en terug door de tijd, de ontknoping steeds dichter op de hielen. Want waar komt de titel vandaan?
Het Kookboek voor de zuidelijke zeeën is duidelijk het kookboek voor de laatste telg van de familie: César Lombroso, die met zijn eerste hap mensenvlees het boek opent.
Het is een kleurrijke familiekroniek die je het water in de mond doet lopen. Maar het laat je net zo goed huiveren. Een mooi boek dat in Argentinië een bestseller werd. De Argentijnse schrijver Carlos Balmaceda kreeg voor zijn debuutroman La plegaria del vidente een nominatie voor de Planeta Argentinia prijs.
Carlos Balmaceda – Kookboek voor de kannibaal (Manual del caníbal, vert. Mariolein Sabarte Belacortu) Mouria, 2006
Leeslinks
Nog meer kannibalen-verhalen:
Sabina Murray – Een verslindende obsessie
Smullend lezen:
Monique Truong – Het boek van zout
Preethi Nair – Honderd tinten wit
Laura Esquivel – Rode rozen en tortilla’s
Martin Suter – De kok
Over de lusten en lasten van eten:
Jim Crace – De provisiekast van de duivel
Een culinair boek van een romanschrijfster:
Isabel Allende – Afrodite
Hoe koken kan helen:
Jo Kyung-Ran – Tong
Judy Hendricks – Liefde en brood