Juli Zeh – Ons soort mensen

Mot in het dorp

Duits verhaal over een Oost-Duits dorp dat nog niet geheel gewend is aan de nieuwe tijd.

We strijken neer in het slaperige dorpje Unterleuten, zo’n 100 km van Berlijn, waar mensen zelf hun problemen oplossen. Het stel Jule en Gerard met baby Sophie hebben er een: hun nieuwe buurman Waller, die van het pand naast hun droomhuis een oud ijzer opslag heeft gemaakt en hen nu probeert uit te roken.

In rap tempo worden bijna op plichtmatige manier de andere dorpelingen voorgesteld: hereboer Gombrowski, Linda die een paardenrange wil beginnen, Hilde die na de dood van haar man haar huis nauwelijks uitkomt, Meiler, nog geen dorpsbewoner, maar wel net in het bezit gekomen van de grootste stukken land rondom het dorp, Schaller die na een ongeluk een deel van zijn geheugen kwijt is en zijn oude beroep als autosjoemelaar weer heeft opgepakt en Kron, die als een van de oudste inwoners van het dorp meent te weten hoe alles reilt en zeilt.

Het plan voor een windmolenpark is de katalysator van het verhaal: de meningen raken verdeeld en lopen hoog op, waarbij er uiteraard geheimen van vroeger naar boven worden gehaald en de nieuwkomers met verbijstering hun slaperige dorpje zien veranderen in een slagveld.

Zeh heeft echter een heleboel verhalen nodig om haar karakters te kleuren en de spanning op te bouwen, wat iets te langzaam gaat. Het was hier en daar een beetje veel gepruttel over niet echt voor het verhaal van belang zijnde zaken, waardoor haar schrijfstijl – toch al wat braaf – op den duur saai wordt. Er zitten een paar knallers in het verhaal, maar het boek zelf loopt uiteindelijk met een sisser af, dankzij de keurige opsomming over ieders lot, wat Zeh’s schrijfstijl nog eens onderstreept.

Het is een poging tot een fraai portret van een voormalig Oost-Duits dorp, waar vrijheid en de moderne tijd eindelijk aankloppen en afrekenen met oude vetes. Maar voor mij had de vertelkunst iets pittiger gemogen.

Juli Zeh – Ons soort mensen (Unterleuten, vert. Annemarie Vlaming) Ambo/Anthos 2017

Leestips
Van dezelfde schrijfster:
Onder buren
Dorpsgemeenschappen en hun geheimen:
Stephen Dobyns – De kerk van de dode meisjes
Ilona van Mil – De stilte van Sugarmilk Falls
Thomas Willman – Het duistere dal
Nele Neuhaus – Sneeuwwitje moet sterven
Gewoon, zomaar een dorp:
Rolf Lappert – Benjamin Schillings droom
Saša Stanišić – De nacht voor het feest
Rolf Bauerdick – Hoe de Madonna op de maan belandde
DBC Pierre – Vernon God Little
Evelio Rosario – De vertrapten
Arno Camenisch – Sez Ner trilogie