Niet voor Doppler-fans
Noorse roman over nieuwe avonturen van de man die in de bossen leeft met een elandjong.
Het verhaal over Andreas Doppler die huis en haard verlaat om in het bos te gaan wonen met het elandenjong Bongo, waarna later ook zijn zoontje bij hem komt wonen, is geniaal. Het is moeilijk deze genialiteit vol te houden. Dat bewees Erlend Loe al eerder met de publicatie van Tang, het boek dat volgde op zijn eerste roman Super. Naïef. Tang miste net de magie en originaliteit van de roman over het naïeve jongetje.
Met Doppler creëerde Loe alweer een prachtige, originele roman. Maar het leven van Doppler voortzetten in een volgend boek is geen goed idee geweest. Volvo vrachtwagens wijkt niet alleen qua verhaal af van Doppler, maar is ook in geheel andere stijl geschreven. De stem van de schrijver speelt in Volvo vrachtwagens een veel te grote rol en neemt de lezer niet serieus, waardoor er een hoop ballast in het eigenlijke verhaal komt.
Bovendien wordt ook de held Doppler niet meer serieus genomen. Hij valt min of meer in handen van de 92-jarige hasjrokende Zweedse hippievrouw Maj Britt die hem inzet in haar vete met buurman Von Borring. Hoewel het verhaal een aantal hilarische wendingen kent, heeft het niet de kracht die Doppler groot maakt. Mede omdat Andreas Doppler bijna monddood is gemaakt. Van zijn krachtige beslissingen om een ander leven te gaan leiden, is niet meer veel van over en de lezer krijgt zodoende een zwak verhaal voorgeschoteld met komische kantjes.
In Volvo vrachtwagens is het eigenlijk Maj Britt die de hoofdrol speelt. Zij daagt Doppler uit de verschillen te noemen tussen Noorwegen en Zweden (Doppler is op zijn trektocht ongemerkt Zweden ingetrokken), zij probeert hem in haar bed te krijgen en strikt hem tenslotte om een rotstreek met de buurman uit te halen.
Buurman Von Borring, een vogelspotter en vreemde eter, komt niet echt uit de verf. Zijn vreemde passie voor vogels is niet zo heel extreem, wanneer je vogelspotters kent en zijn zeer afwijkende eetgewoonten zijn ook niet al te extreem.
Erlend Loe beweegt zich met zijn eenvoudige stijl van schrijven en zijn boeiende gedachtekronkels, die vaak veel dieper gaan dan het eenvoudige verhaal zelf, over de scheidslijn van heel origineel en een beetje flauw en voorspelbaar. Volvo vrachtwagens is de kant van een flauw verhaal op gevallen. Jammer, want ik heb uitgekeken naar nog meer avonturen van Andreas Doppler en hiermee bedoel ik dan de Andreas Doppler uit het verhaal Doppler en niet de vermoeide persoon die met zich laat sollen uit het verhaal Volvo vrachtwagens. Bovendien is de rol van de stem van de schrijver in dit laatste verhaal een te grote bladzijden-vuller geworden.
Erlend Loe – Volvo vrachtwagens (Volvo Lastvagnar, vert. Femmigje Andersen Sijtsma), De Geus 2008
Leeslinks
Van dezelfde schrijver:
Gelukkig getrouwd
Muleum
Doppler
Tang
Naïef. Super
Maria & José