Claire Corbett – Vleugels

Dromen over vliegen

Canadese, spannende roman over een wereld waar mensen kunnen vliegen.

Vleugels laat een nieuwe wereld zien die wordt verdeeld in mensen die kunnen vliegen en armere mensen, die nog geen vleugels hebben. In die zin is het verhaal een beetje science fiction, hoewel de wereld van Vleugels meer een fantasiewereld is, waarin wat sf-snufjes zijn verwerkt, maar dat grotendeels nog stoelt op de normen en waarden van onze maatschappij.

Het verhaal speelt in de periode dat mensen met vleugels in opkomst zijn. Kinderen kunnen met vleugels worden geboren, dat is echter nog in een experimenteel stadium. Wel is bekend dat je het beste de vleugels zo vroeg mogelijk moet aanmeten, zodat je er als kind makkelijker aan kunt wennen.

Detective Zeke Fowler, een van de twee hoofdpersonen in het verhaal, is gescheiden en zijn ex-vrouw wil per se dat hun zoontje vleugels krijgt. De operatie is echter niet zonder risico en Fowler neemt het hele verhaal de tijd om de voor- en nadelen af te wegen voor deze moeilijke beslissing.

Vleugels en vliegen vragen de nodige aanpassingen van het lichaam en die kun je maar beter zo snel mogelijk onder controle krijgen. Bovendien kost dit proces een hoop geld en daarom is Fowler verbaasd te ontdekken dat Peri, het kindermeisje van de Chessyres die er met hun zoontje vandoor is, vleugels heeft. Hoe komt zo’n jong meisje, dat van het arme platteland naar de stad kwam, aan vleugels?

Pete Chessyre, een rijke architect, machtig in de wereld van vliegers, houdt een heleboel feiten achter en zo dringt Fowler langzaam maar zeker de wereld binnen van vliegers, waar de farmaceutische industrie en gehaaide politici smerige spelletjes spelen.

Peri heeft een goede rede om Hugo mee te nemen, weg van het huis van zijn ouders. Ze is een beginnelinge met vliegen, maar was een goede leerling op de vliegschool. Haar lange tocht, de beschermde stad uit, door het onveilige platteland, is een goede ervaring voor haar vliegkunst. Ze komt er echter wel achter dat de personen waarbij ze een veilige haven had verwacht, haar niet kunnen helpen, bang voor haar machtige vijanden.

Ze leert een groep outlaws kennen, die het vliegen hebben verheven tot echte kunst. Hier doet ze adembenemende ervaringen met vliegen op en ook voor de lezer maken de beschreven vliegervaringen kriebels los op je rug: je zou zo de vleugels willen omgespen en mee de lucht in willen. Vleugels gesp je echter niet om, maar ze worden operationeel aan je spieren aangesloten, wat betekent dat je hele leven wordt omgegooid. Voor de moeder van Hugo betekende het bijvoorbeeld dat ze nooit meer zwanger kan worden. Maar vleugels geven je wel toegang tot de nieuwe wereld van de toekomst en tot een duizelingwekkend net van torenhoge gebouwen, waar je op en af kunt vliegen.

Terwijl Fowler de zaak rond Peri probeert op te lossen, dringt hij steeds dieper in de wereld van vliegers en wordt hij regelmatig rondgeleid in nieuwe gebouwen vol diepe afgronden, een speeltje voor vliegers, een nachtmerrie voor iemand zonder vleugels zoals Fowler. Voor de lezer wordt een fabuleuze wereld van toekomstige architectuur uitgetekend, met glazen voetpaden die door de hemel lopen, wolkenkrabbers met springplanken, duizelingwekkend hoge terrassen en tuinen etc. Je zou zo zin krijgen er heen te vliegen.

Al deze zaken rond het vliegen vormen misschien wel de aantrekkelijkste kant van dit boek. Het verhaal zet je inderdaad aan tot het verlangen naar vleugels, want de vliegervaringen die er worden beschreven, zijn fantastisch.

Het is dan ook niet verwonderlijk om te weten dat de schrijfster Claire Corbett al sinds haar jeugd gefascineerd werd door de vliegkunst en ze bestudeerde uitgebreid hoe vogels hun vleugels gebruiken.

Echter niet alleen het vliegen zelf komt aan bod in het verhaal: ook de sociale gevolgen. Allereerst is vliegen alleen weggelegd voor de rijken, of mensen die de goeie connecties hebben. En dat schept weer een wereld vol mogelijkheden voor mensen die willen verdienen aan het nieuwe fenomeen, want je vleugels aanmeten heeft naast voordelen, ook nadelen die opgelost moeten worden.

De wereld lijkt bovendien uiteen te zijn gevallen in de stad, de nieuwe wereld waar de meeste vliegers wonen en het platteland, de oude wereld die volledig is uitgewoond en waar onveiligheid en chaos heersen. Het verhaal zelf legt al deze sociale gevolgen bloot, maar is tevens ook een thriller, over een detective die weet dat hij zonder vleugels niet meer tot de top van de wereld behoort, die bovendien nog de gevolgen ondervindt van een zaak die niet goed afliep en ermee zit dat zijn ex-vrouw hem haar mening opdringt omtrent de beslissing over hun zoon of hij wel of niet vleugels moet krijgen.

Fowler dringt als een soort onhandige Columbo de wereld van de vliegers binnen, hij kan immers niet vliegen, noch heeft hij veel rijkdom tot zijn beschikking. Maar hij heeft wel een volautomatische, commentaar leverende auto, die hem gezelschap houdt op een barre tocht buiten de stad, en hij neemt de mini-leeuw mee van de Chessyres, een soort luxe huisdier, dat hem de nodige troost biedt. Soms lijkt het erop dat hij de nieuwe wereld niet aankan, maar hij is slim, en zelfs vliegers maken fouten; wat dat betreft is de wereld niet veranderd.

Peri is een meisje van de toekomst: zij onderzoekt haar wereld van vleugels hebben, leert de verschillende wolkenmassa’s kennen en de geneugten van te kunnen vliegen. Haar gevoel voor gerechtigheid én liefde doet haar Hugo ontvoeren, zonder dat ze de consequenties goed had doordacht, wat haar in penibele situaties zal brengen.

De wereld die Claire Corbett met Vleugels heeft geschapen is uitzonderlijk aantrekkelijk, rijk in prachtige beelden en het verhaal is ook nog spannend. Het is een bijzonder origineel boek en geeft een leeservaring die je niet snel zult vergeten: het creëert dromen en bedwelmende visioenen.

Claire Corbett – Vleugels (When We Have Wings, vert. Miebeth van Horn), Signatuur 2012

Leeslinks
Over een andere gevleugelde vrouw:
Angela Carter – Circusnachten
Over een andere toekomstwereld die niet te ver van ons afstaat:
Assaf Gavron – Hydromania
Cormac McCarthy – De weg