De moderne Emanuelle
Pornografische autobiografie van Franse kunstcriticus.
Het boek is een nieuwe Histoire d’O (van Pauline Réage) of Emmanuelle (van Emmanuelle Arsan) Verschil met deze succesvolle pornografisch-achtige boeken, die een rage waren in de jaren 60-70, is dat er geen geweld in voorkomt en de hoofdpersoon op generlei wijze wordt gedwongen het te doen: ze vindt het puur lekker om het met zoveel mogelijk mensen te doen. En het is geen prostitutie, want ze vraagt er geen geld voor.
Geheel onbevangen beschrijft Catherine Millet haar seksuele daden, genoegens en fantasieën, alsof ze beschrijft hoe een kunstwerk tot stand komt. Ze beschrijft zonder blikken of blozen allerlei ervaringen, standjes, sensaties en benoemt alle delen recht voor z’n raap met alle mogelijke namen. Kortom: ze probeert zo goed mogelijk het neuken uit de doeken te doen en vertelt waar je je plezier dan uit haalt: niet alleen maar uit de daad op zich, maar ook het plezier dat een contact met een ander lichaam je schenkt, de plek waar je het doet.
Deze heetgebakerde Catherine weet duidelijk waar ze het over heeft, en beschrijft ook alle vezels van je lichaam, alle moeilijke plekjes die plezier kunnen geven, hoe de standjes en de stoten werken, wat de sensatie van het gevoel van een lul op je lichaam doet, de verschillen van voor of van achteren en ga zo maar door.
Juist omdat haar verhalen ongeremd zijn en er geen duidelijke lijn in het boek zit, is het boek interessant. Elke keer weet ze weer met iets nieuws over de brug te komen. Ze rebbelt als het ware maar door en door. Misschien krijg je op het einde een beetje genoeg van haar geklets, het is ook beslist geen boek dat je in een keer moet uitlezen.
Haar eerste hoofdstuk geeft een klein beeld van de vroeger eens zo beruchte ‘oppik’-plekken in het Bois de Boulogne en Porte Dauphine te Parijs. In de overige hoofdstukken vertelt ze grotendeels over haar ervaringen met haar vele sekspartners wanneer ze het ‘gewoon’ met z’n tweeën deden.
Hoewel de verhalen behoorlijk sappig zijn en Catherine geen blad voor de mond neemt, is door haar onbevangen vertellen en haar heldere vertelstijl het boek niet echt grof.
Ook haar man, Jacques Henric, speelt een grote rol in het seksuele leven van Catherine. Behalve partner zijn maakte hij duizenden foto’s van Catherine, het liefst half naakt op de vreemdste plekken en het liefst op een openbare plek. Een selectie van die foto’s is te vinden in het fotoboek van zijn hand: ‘Het verhaal van Catherine M’. Hij was veeleisend als fotograaf en liet Catherine rustig een uurtje in de kou kleumen om maar de goede foto te vinden. Maar ook dit bracht een erotische spanning met zich mee, zo verhaalt Catherine in haar eigen boek.
Het seksuele leven van Catherine M. bracht de nodige opschudding in het preutse Frankrijk. Ze vonden het boek te ver gaan en vergeleken het met Big Brother, het beroemde tv-programma dat vooral in Frankrijk op veel weerstand stuitte. Het boek ademt ook een zeker voyeurisme uit en daarom is het beslist geen boek voor preutse mensen of een boek om gezellig in gezelschap te lezen. Het is een mooi boek om je gevoelens rond seks weer te herkennen of te verkennen.
Catherine Millet – Het seksuele leven van Catherine M. (La vie sexuelle de Catherine M.), De Bezige Bij, 2001
Jacques Henric – Het verhaal van Catherine M. (Fotoboek), De Bezige Bij, 2001
Leeslinks
Seksueel getinte klassiekers:
Benoîte Groult – Zout op mijn huid
D. H. Lawrence – Lady Chatterley’s minnaar
Vladimir Nabokov – Lolita
Zeer seksueel getinte klassiekers:
Pauline Reage – L’histoire d’O
Marquis de Sade – Justine
Modern seksueel getinte literatuur:
Charlotte Roche – Schootgebed
Edith Templeton – Gordon
Pedro Juan Gutiérrez – Dirty Havana
Irvine Welsh – Lijm
João Ubaldo Ribeiro – Het huis van de gelukkige boeddha’s